Geïnspireerd door de vorige blog van Jeroen Kloet over de lente, haalt Jeroen Zwaal deze keer een zelfgemaakt liedje over collectief herstel tevoorschijn.
Twaalf jaar later wordt het me tijdens het lezen van de bijdrage van Jeroen Kloet ineens een stuk duidelijker:
Onderstaand gedicht uit 2006 dat ik in een liedje verwerkte gaat over een collectieve herstelproces, dat juist in deze huidige situatie van toepassing is. Althans, zo ervaar ik dat.
Tuurlijk, ik zat in 2006 zelf midden in een persoonlijk herstelproces en dat is nog steeds gaande
Ik had in 2005 een verschrikkelijk jaar achter de rug, wellicht wel het moeilijkste jaar in mijn hele leven. In 2006 kantelde alles. Het werd een topjaar!
Ik ontmoette mijn vrouw, ik gaf een ‘het-leven-is-leuk’-feestje, ik studeerde af, ik kreeg een vaste baan en ik werd ook nog es ‘Nederlands Brildrager van het jaar’. Met deze titel op zak mocht ik naar London voor de Europese verkiezing. Wat een lol had ik in deze ‘buitenkant-doet-er-zogenaamd-toe-status’ in die drie dagen rondom dit evenement in het Waldorf Hotel in hartje Londen.
Nadien ging mijn leven op een meer stabiele manier verder en werd ik twee jaar later vader.
Dankzij Kloet’s woorden over de lente, neem ik je even mee naar 2006:
Lente zit in de lucht
Wolken lijken blijer
De wind waait met een zachte zucht
Lente zit in de dieren
De dagen worden langer
Vogels vliegen samen hun vlucht
Lente zit in de bomen
De zon wil vaker schijnen
Knoppen springen open in de laatste koude nacht
Lente zit in de grond
Wortels gaan weer groeien
Voelen het water dat weer stromen gaat
Lente zit in de mensen
Alsof ze hoopvol willen zeggen
Laat eerst het voorjaar en dan de zomer maar komen
De lente zit in mijn dromen
Ze vertellen met eerlijke beelden
De koude dagen zijn zo goed als voorbij
De lente zit in jou en ook in mij
De lente, de lente zit in de lucht
Weer een mooie cirkel rondgemaakt
Want op het moment van plaatsing van deze blog zit ik weer in Londen, dit keer om een bijdrage te leveren aan een pilot SIM, een samenwerking van hulpverleners, politie en mensen die steeds maar weer tegen de muren van het systeem van hulpverlening aanlopen en tussen wal en schip vallen. Dit keer gaat mijn bijdrage niet om de buitenkant, maar om mijn binnenkant: mijn ervaringen als mens met perioden van ernstige verwardheid.
Tegen muren aanlopen, dat overkwam mij ook veelvuldig. Dan is voor mij een liedje zingen over de lente een goede remedie. In mijn herstelproces ben ik in twaalf jaar tijd gegroeid: van ijle lucht naar vaste grond.
Wetende dat veel mensen inmiddels een vergelijkbaar lied zingen, ieder vanuit de eigen werkelijkheid, maakt dat ik dit lied over de lente ervaar als een lied over collectief herstel dat nu in Nederland pas echt begint op te bloeien. We gaan de goede kant op, daar geloof ik in. En de lente zelf? Daar vibe ik op mee…
Jeroen Zwaal schrijft samen met Jeroen Kloet om de week een blog ‘Jer en Jer’. Hij is ervaringsdeskundig coach bij Howie the Harp, redacteur bij PsychoseNet en geeft workshops met de VR ‘de verwarde man’.
Meer informatie:
Reacties: