Niets over ons, zonder ons? Over het Congres Personen met Verward Gedrag

Auteur

Jeroen Zwaal

Jeroen Zwaal is ervaringsdeskundig docent bij Howie the Harp. Hij maakte vijf psychoses mee in zijn leven, die hem steeds een stukje dichterbij hemzelf brachten. Jeroen is getrouwd en heeft een dochter.

Niets over ons, zonder ons? Over het Congres Personen met Verward Gedrag

Een mail verschijnt in mijn inbox over een congres met als thema ‘personen met verward gedrag’. Ik lees de tekst die nogal beleidsmatig overkomt: ‘Welke bestuurlijke en juridische instrumenten heeft u tot uw beschikking voor de aanpak van Personen met verward gedrag?

Hoe treedt u op tegen Personen met verward gedrag die onveilige situaties en overlast veroorzaken?
Welke bevoegdheden heeft uw burgemeester om Personen met verward gedrag in uw gemeente aan te pakken?’

Optreden, aanpak, hoe aan te pakken? Meteen krijg ik het gevoel dat er in deze beleidstaal niet inlevend wordt gesproken over kwetsbare mensen maar over ongewenste lastposten in de samenleving, die zo snel mogelijk uit het zicht moeten verdwijnen.

Staat dat niet haaks op de gedachte dat iedereen er toe doet? Dat iedereen recht heeft op de ondersteuning die nodig is en dat er in een participatiemaatschappij wordt gezocht naar aansluiting en ruimte voor iedereen om een steentje bij te dragen?

Alsof we met elkaar een grote dynamiek van rollende knikkers zijn, dat letterlijk en figuurlijk in banen wordt geleid

En wat te doen met knikkers die te hoekig zijn om mee te rollen? Die andere knikkers belemmeren of in de weg zitten? Die pakken we aan! En o,o daar is een werk mee gemoeid!

Er zijn projectmedewerkers, adviseurs, schakelteams, wijkteams, bemoeizorgers, hulpverleners, managers, psychiaters, farmaceuten, trainers, coaches, coach-de-coach coaches, beleidsmedewerkers en er is natuurlijk de politiek die graag snel oplossingen ziet komen. En er zijn sites over psychoses en een redacteur die er stukjes over schrijft. Hoeveel onzin en waanzin kan een mens aan?

Congressen zijn er dus ook; waarbij bezoekers en sprekers weer beleidsmatig elkaars hoofd vol praten en in de pauze bij een stand een foldertje pakken

Zo’n marktkraampje kost minimaal €1000 om te huren, een toegangskaartje vaak €250 of meer. De werkgever betaalt. Accreditatiepunten worden er ook verdiend. Het is een markt op zich. Er wordt goed geld mee verdiend. En het is zo leuk, want ons kent ons en met een soepje en een broodje is het best te doen om niet met de essentie van zorg voor je naasten bezig te zijn.

We mogen vanuit PsychoseNet gratis komen en we hoeven voor onze kraam niet te betalen. Dat is aardig. Tegelijkertijd kunnen we ons afvragen: doen we wel mee? Er wordt over ons gepraat in plaats van met ons. De ratio regeert, het gaat om geld en investeringen. In mijn optiek lijken congressen steeds meer op banken: ze lijken er vooral voor zichzelf te zijn. Het is big business.

Kom ik aan met iets wat ik niet eens in mijn handen heb: mijn hart! Als een roepende in de woestijn: “Mensen, laten we een andere insteek nemen die gericht is op…“

…

“..laat maar, het heeft geen zin als mijn stem niet wordt gehoord, of wel?”

Wil ik er wel heen? Ik weet het niet.. graag hoor ik van een ieder die maar wil reageren: waarom moet PsychoseNet er juist wel zijn op dit congres ‘personen met verward gedrag’? Of waarom juist niet? Is een boswandeling maken met iemand die gebaat is bij écht contact niet veel zinvoller om te doen?

Toevallig op een ander congres zong ik een liedje in een kleine voorstelling over de gestolde relatie tussen de cliënt en de hulpverlener. We zongen het met passie en we werden echt gehoord. Dat vooral. Een publiek dat luisterde met het hart. Het kwam echt aan. Luister zelf maar…

Lied: Als ik niks zeg

Als ik niks zeg
Hoort niemand mijn stem
Als mijn stem er niet is
Dan hoort niemand mij

Als ik niks denk
Dan doet niets ertoe
Als niets er toe doet
Dan denk ik niet meer

Als ik niks zeg
Waar is mijn verhaal?
Als ik niks zeg
Verhaal ik niet meer

Als ik niks voel
Besta ik dan nog?
Als ik niet besta
Dan voel ik niks meer

Als jij me niets zegt
Dan zeg ik niks terug
Als jij me niets vraagt
Dan vraag ik niks terug

Als jij mij niet ziet
Dan kijk ik niet terug
Heb jij mededogen?
Kijk in mijn ogen!

Kijk in mijn ogen
Kijk naar mijn pijn
Kijk naar mijn liefde
Als ik jou zie

Als wij niets zeggen
Hoort niemand onze stem
Als onze stem er niet is
Dan is het …..stil

photo credit: pexels.com

Reacties

6 reacties op “Niets over ons, zonder ons? Over het Congres Personen met Verward Gedrag”

Miranda van den Broek

26 april 2017

Ha Jeroen, vergeet niet dat ongeveer de helft (zeer ruwe schatting) van de mensen die aanwezig zijn zelf of in de zeer nabije omgeving te maken hebben met psychosegevoeligheid. Ik heb ook een psychosegevoeligheid en beleidsmedewerker geweest (na de diagnose, ja) . Het is niet zo wij-zij als het lijkt. Is het al geweest? Anders gaan en het menselijke geluid laten horen, persoonlijke vragen stellen. Is in het bos wandelen leuker? Eh…dat denk ik wel. 🙂

Beantwoorden
Karin

22 april 2017

Nog 1 dingetje delen; nu is het dus zo dat mijn dochter er al een paar maanden de balen van heeft, van mij, want ik van haar, en dat hier maar 1 oplossing voor is, maar dat ze ondertussen wel weerbaarder wordt en dat is ook goed. Rollen wij perfect wel of niet? De queenbee uit haar klas had zich bezeerd aan het prikkertje van haar traktatie, dat was al in me opgekomen reliseerde ik me later, dat deze voor dit meisje en de haar toebedeelde rol (ook door mij?) moeilijk zou zijn; de traktatie was feestelijk, bescheiden en gezond , zoals dat meisje eigenlijk, van wiens vader dat dan weer niet kon, dus eigenlijk was de vader er: dat meisje bezeerde zich aan het prikkertje. Een ander meisje ‘vroeg’ mijn dochter of ze zich er schuldig over voelde; waarop mijn dochter in haar andere thema schoot en zei: ik heb geen domme dingen met dat prikkertje gedaan (dat idee van dom heeft ze van vaders kant, dus ik ben dan maar de domme van ons 2 en hij voelt zich schuldig, maar het zou ook door mij kunnen komen want in ben onmenselijk handig en creatief (behalve met mensen dus)Dus als wij vrijer mogen rollen kunnen we de processen wat versnellen, maar is dat significant voor het geheel (beslissing:nee) dus het gaat er om te geven of te ontvangen. Er is dus maar 1 oplossing voor deze hele toestand. Maar ik deed een paar keer de indruk op dat alles 1 grote beweging is, een beetje onaf nog, maar ik weet niet waarom ik onaf ben, wat valt er nog (op) te geven, of gaat het om ontvangen? Dat gaat dan dus mooi hand in hand met wat berouw heb ik zo het vermoeden, ja dat weet ik wel zeker en die zekerheid zou ik graag zo houden 😉 naar mijzelf, maar jij mag dit ook hebben. Mooi lied trouwens!

Beantwoorden
Karin

22 april 2017

transpersoonlijk.nl

Beantwoorden
Opaal

21 april 2017

Hoi Jeroen, ik zag wel allemaal normale mensen op die site afgebeeld, maar ik zou toch m’n eigen soepje meenemen, met lavas (maggiplant).

Beantwoorden
Opaal

20 april 2017

Als je besluit te gaan zou ik vooraf met elkaar samenkomen en aandacht besteden aan waar jullie die dag voor staan en daar op afstemmen als je er bent. Tis op zich een leuke oefening er naar toe te gaan, je kan er zelfs een project van maken; vooraf op jouw manier met iets positiefsbezig zijn en het gaan en staan zelf is de bekrachtiging daarvan, vanaf het uit bed stappen en alle afwasjes vanaf nu. Je zou zelfs alle investeringen van zowel psychosenet als de zakenlieden achter je intentie kunnen scharen, is mijn theorietje. En wel betalen jullie kraam, mooiste is met een crowd fund via psychosenet voor …. En waarom niet gaan? Tja, ik weet niet hoeveel andersdenkenden er die dag zijn (?) dat is natuurlijk wat van invloed. Ik zou een wandeling in het bos aangenamer vinden, maar als ik mijzelf kan zijn vind ik het overal plezierig.

Beantwoorden
Karel Burgs

19 april 2017

Waarom je er niet zou moeten zijn: voor je het weet wordt je ook zo zakelijk, waar je mee omgaat wordt je mee besmet als het tegen zit ( is helaas mijn persoonlijke ervaring). Waarom je er wel zou moeten zijn: omdat het ook precies andersom zou kunnen werken: misschien is de emotie nog te bereiken via jullie geluid en wordt het voor iedereen die kwetsbaar is beter. En heeft jullie aanwezigheid steeds meer maatschappelijke invloed. Het zou mooi zijn als het idee dat een mens weer in zorg terechtkwam als het even niet zou gaan, zonder angst al vooraf gepaard zou gaan omdat er misschien weer een harde aanpak te wachten staat, omdat je gedrag in een crisis naar de omgeving niet al te best is. Als het veiliger gaat voelen al in aanvang dan blijft het vertrouwen in zorg en opvang ook bestaan, wetende dat we gesteund worden binnen redelijke grenzen van gedrag natuurlijk. Zakelijkheid maakt soms wel eenzaam ja.

Beantwoorden