De crisiskaart krijgt landelijk steeds meer aandacht. Er worden door heel Nederland crisiskaart-consulenten opgeleid. Vanuit een GGZ-organisatie ondersteunen zij mensen met het maken van een crisiskaart.
Ook het schakelteam met voorzitter Onno Hoes gebruikt de media om de crisiskaart te promoten. Zelf heb ik de crisiskaart sinds 2014 in mijn portemonnee zitten.
De crisiskaart heb ik nog nooit hoeven gebruiken, toch ben ik blij dat ik hem heb
Vorige week had ik weer een afspraak om de kaart een update te geven. Dat kost even wat tijd, maar dat vind ik het waard.
Op www.crisiskaart.nl vind je alle uitleg en informatie over wat de crisiskaart precies is, zodat je kunt nagaan of dit voor jou ook een handige preventieve tool is om in je bezit te hebben.
Wat ik mooi vind aan de crisiskaart: het is een document dat ik in alle rust van te voren vorm kan geven.
Het geeft mij op voorhand regie
Het is een prettig idee dat ik mijn wensen in tijden van crisis, vooraf bespreekbaar heb gemaakt met mijn naasten, mijn huisarts en mijn POH (praktijkondersteuner huisarts).
In een crisis zelf, ben ik de weg kwijt en dan is het fijn dat ik voor omstanders een richtingaanwijzer bij me heb. Of het mij en de omstanders lukt om in het moment de crisiskaart te gebruiken? Geen idee! Daar hoop ik dan maar op…
Een mooie praktische tip hierover kreeg ik tijdens een voorlichting in samenwerking met politie:
‘Wanneer tijdens crisis de politie in beeld is, dan zal politie als eerste naar je ID-kaart zoeken. Zorg dat daar je crisiskaart bij zit, dan wordt deze meteen opgemerkt.’
Sindsdien zitten de crisiskaart en mijn rijbewijs als duo in hetzelfde plastic hoesje in mijn portemonnee.
De kleine opvouwbare kaart is een korte samenvatting van een crisiskaartplan
Dit uitgebreide plan is in het bezit van alle betrokkenen die ik zelf heb uitgenodigd met mij samen te werken. Zodoende is tijdens crisis mijn vangnet meteen voorzien van de noodzakelijke informatie.
Wat staat er op mijn crisiskaart aangegeven?
- Een overzicht van mijn noodmedicatie;
- Mijn wensen hoe ik benaderd wil worden door de politie bijvoorbeeld dat rustig oogcontact maken voor mij goed werkt;
- Contactinformatie van naastbetrokkenen;
- Waar ik opgenomen wil worden, mocht dat nodig zijn;
- Verwijzingen naar mijn vroegere signaleringsplan en mijn huidige wilsbeschikking.
Ook bijzonder: Ik ben geen cliënt meer van een organisatie en toch kan ik gebruik blijven maken van de crisiskaart
Tot slot: Als ik voorlichting geef, tover ik de crisiskaart tevoorschijn als dat onderwerp ter sprake komt. Daarmee bekrachtig ik mijn verhaal over eigen regie nemen en het feit dat we zorg vooral samen dienen vorm te geven. Tijdens zulke voorlichtingsbijeenkomsten gebruik ik de metafoor van de autogordel:
“De crisiskaart is net als een autogordel: een preventief middel dat schade kan voorkomen bij een botsing. Of er een botsing komt is niet te voorzien, dat heb ik niet in de hand. Maar het idee dat ik er alles aan heb gedaan om mijn eigen veiligheid te borgen, dat geeft mij rust en vertrouwen. Dat vind ik winst.”
Voor een volgende keer: mijn ervaring met de App Quli. Daar kan je digitaal je crisiskaart in bewaren, zodat het vangnet (van naasten en professionals) nog sneller toegang heeft tot de noodzakelijke informatie.
Ik heb net een Quli-account aangemaakt en dat ging sneller dan een pizza bestellen.
Geef een antwoord