Het wordt eens tijd om over tijd te schrijven. Tijd vind ik iets heel moois. Is het er nu wel of niet?
Er zijn vele manieren om met tijd om te gaan. Tijd maken, tijd hebben, ergens een tijdje in opgaan, tijd verliezen, iets tijdelijks aangaan, tijd te kort komen…In hoeverre hebben we écht zelf ‘vat’ op de tijd? In mijn beleving zijn er minstens twee tijdsdynamieken. De eerste is simpel:
De tijd loopt chronologisch, waardoor alle gebeurtenissen netjes achter elkaar plaatsvinden in een prettige volgorde. Na het heden is heden verleden en voor het heden wacht de toekomst om in het heden te verschijnen. Deze continuïteit staat vast en daar hebben we geen invloed op.
De tweede tijdsdynamiek verschilt van de eerste, want in deze dynamiek hebben we wél invloed. Met onze focus, het kunnen plannen en organiseren, hebben we invloed op wat er gaat gebeuren. Dit sturende karakter van ons denken kan zowel bewust als onbewust verlopen. Een van mijn goed te bewijzen voorbeelden is deze: In 2002 plaatste ik een verhaal De kleine Hamer. Dit ambitieverhaal met het oog op mijn toekomstige werkveld schreef ik in 1999, mijn propedeusejaar Sociaal Pedagogische Hulpverlening. In 2014 bleek deze schets onverwachts volledig werkelijkheid te zijn geworden. Onbewust had ik hier in 15 jaar kennelijk naar toegewerkt.
“…Hij had dan ook een droom om later als beroepskracht gereedschappen met problemen een plek te kunnen bieden, waar ze aan zichzelf kunnen werken. Of gereedschap helpen met het zoeken naar zo’n plek. Of advies te geven hoe je zo’n plek voor jezelf kan maken en hoe je samen met elkaar omgaat binnen zo’n plek. Ook wilde hij zelf een veelzijdig gereedschap worden: flexibel, breed inzetbaar, handig, bruikbaar en vooral ook een stevig en solide gereedschap. Zodanig ontwikkeld dat hij al samenwerkend met andere gereedschapsstukken de klus kon klaren…”
Wie goed leest en wie de opleiding Howie the Harp goed kent zal kunnen volgen dat deze werkplek waar ik sinds 2014 als ervaringsdeskundig coach onderdeel van ben, naadloos op bovenstaande woorden aansluit. Met een beetje nuance lees ik zelfs mijn rol als stagebegeleider er in terug. De opleiding in Arnhem kwam er ineens en schijnbaar uit het niets werd ik voor deze mooie beroepsrol gevraagd.
In het boek ‘Theorie U’ , gaat C. Otto Scharmer dieper in op deze maakbare te buigen dynamiek in de tijd. Dromen kunnen werkelijkheid worden en dromen kunnen ‘in duigen* vallen’, zoals dat dan heet.
In de droomwereld is er geen tijdsbesef en ook in een psychose wil de tijd als houvast nog wel eens wegvallen
Gaandeweg mijn leven ben ik er in gaan geloven dat ook de pijnlijkste gebeurtenissen een functionele plek hebben in de dynamiek van alle tijdsdimensies. Het is geen wetenschap, dat besef ik. Dat mijn moeder op mijn verjaardag overleed is een feit en dit markante punt in mijn jeugd is er niet voor niets geweest. Dat is waar ik rotsvast in geloof. Het heeft me sindsdien ook aan het denken gezet. Is dat niet de oorsprong van elke wetenschap? Elke theorie start met een persoonlijke interessante gedachte.
Is er nog een derde tijdsdynamiek? En een vierde?
In een van mijn wanen in 2011 had ik de idee dat elk mens bestaat uit twee karakters. Zoals we ook zeggen dat we uit een mannelijk en een vrouwelijk deel bestaan, zo maakte ik ook een verdeling in tijd. Ieder van ons heeft een ‘toekomstdeel’ dat naar het verleden leeft en een ‘verledendeel’ dat naar de toekomst leeft. In elk moment in het nu vraagt dit om een onderling te integreren samenwerking. In deze waan bedacht ik me dat onze menselijke oorsprong dus zowel in het verleden als in onze toekomst ligt. Een interessante cirkelredenering, waarvan mijn verledendeel kritisch roept: “Bewijs het maar eens!” en mijn toekomstdeel verzucht: “Hè hè, fijn dat dit nu eindelijk eens zwart op wit staat!”
De vierde variant van tijdsbeleving zou wat mij betreft over het absolute niets mogen gaan, waar zelfs geen tijd is. Schrijven over deze ultieme beleving van rust komt een andere keer.
Dit blog over wanen, ideeën, feiten en gedachten over tijd, wat is er echt van waar? Het leven is een groot voortschrijdend inzicht: de tijd zal het leren.
Geef een reactie