In deze Jer en Jer blog delen Jeroen Kloet en Jeroen Zwaal om beurten elke vrijdag iets persoonlijks. Dit keer is Jeroen Zwaal weer aan de beurt.
Op een dag in maart dit jaar werd ik moe en verdrietig wakker. Ik schonk er aandacht aan en hoorde de term ‘stil vallen’ in mijn gedachten. Onhoorbaar vallen? Of tot stilstand komen? Ik besloot deze dubbele betekenis in een notitie op te nemen en het volgende gedicht kwam er spontaan achteraan.
Gaandeweg
In het doen
Neemt de tijd
Je bij de hand
Je loopt in het landschap
Van geweten
Herinneringen als schoenen
Ze raken ooit versleten
Toch heb je ze gehad
Zo maken ze het pad
Waarop je loopt
Waarop je hoopt
In het doen
Neemt de tijd
Je bij de hand
Het is aan jou
Het perspectief
Waar je belandt
Geef een antwoord