Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Clara Koek-Michels

Clara Koek is psycholoog met een psychotische kwetsbaarheid. Ze schrijft graag en vindt van alles.

Wat je levensverhaal en psychose met elkaar te maken hebben

In gesprekken die ik heb met mensen die psychotisch zijn of een psychose hebben doorgemaakt, praten we vaak over verklaringen, betekenisgeving. Want dat is iets wat altijd speelt. Mensen maken van alles mee en zoeken antwoorden op de vragen wat gebeurt er met mij en waarom gebeurt dit allemaal met mij.

Ik denk dat het zoeken naar antwoorden op deze vragen van groot belang is bij herstel, het terugvinden van je eigen balans. Het is ook een zoektocht, die bij iedereen weer anders uitpakt. Uniek en ook heel kwetsbaar. En als je pech hebt ook eenzaam. En dat zou niet meer zo mogen zijn.

Voor mezelf heeft die zoektocht jaren geduurd.

Mijn psychose was in de jaren ’80

Een tijd dat de behandeling bestond uit het verstrekken van medicatie en een diagnose. Geen mens die toen op het idee kwam om met mij in gesprek te gaan over wat ik allemaal beleefde. Of om te vragen wat ik achter de rug had.

Zo waren toen de opvattingen hoe het moest, niet uit kwade wil.

Ik kwam zelf wel op het idee dat ik daarover wilde praten, maar dat kwam niet van de grond. Dus ben ik zodra het kon vertrokken met nog een flinke zoektocht naar antwoorden voor de boeg. Ik heb ze wel gevonden, maar achteraf gezien had de weg daar naartoe wat eenvoudiger mogen zijn.

In mijn psychose op mijn 22e, was ik Maria en vocht ik met de Duivel

Ik hoorde de stem van mijn overleden moeder en dacht ik dat ik niet ouder zou worden dan 33 jaar. Pas veel later heb ik begrepen dat mijn moeders dood voor mij als kind traumatisch is geweest. Als zevenjarige verandert opeens je hele wereld. In 1969 werd ik als kind overal buiten gehouden als het om de dood ging.

Zo waren toen de opvattingen hoe het moest, niet uit kwade wil.

Maar alles was veranderd na die dag dat ze stierf, niet alleen was zij weg maar niemand deed meer hetzelfde. Alle meewarige blikken zonder woorden. Daar begreep ik als kind geen bal van. Ik ging mezelf zien als de veroorzaker van al die blikken en afstand. Dat is niet zo best voor je eigenwaarde en zelfvertrouwen. En deze verklaringen die ik als kind bedacht werden niet gecorrigeerd. Want tja, dan is er toch iemand nodig die vraagt naar wat erin je omgaat en dat gebeurde gewoon niet.

Ik laat hier een stukje zien van mijn verklaring, mijn betekenisgeving

De inhoud van mijn psychose heb ik deels gelinkt aan gebeurtenissen uit mijn kindertijd. Voor mezelf heb ik genoeg antwoorden gevonden op de vragen wat is er met me gebeurd en hoe is dat zo gekomen.

De laatste tien jaar is dankzij inspanningen van onderzoekers ook vast komen te staan dat trauma in de kindertijd een belangrijke voorspeller is van psychose. En dat helpt mee aan het besef bij behandelaren dat het unieke levensverhaal er veel toe doet.

Trauma’s kunnen worden behandeld

Ook als de psychose zelf het trauma is of alles wat er toen omheen gebeurde. Herinneringen blijven, maar je kan ze leren verdragen en er meer vat op krijgen.

Ik heb mijn psychose onderdeel kunnen maken van mijn levensverhaal, en het heeft mij geholpen er in allerlei situaties mee om te kunnen gaan. De lading is er af en de schaamte is voorbij. Dat leeft prima en dat gun ik iedereen die met psychose te maken heeft.

photo credit: Pure Love via photopin (license)

Reacties

10 reacties op “Wat je levensverhaal en psychose met elkaar te maken hebben”

  1. Michèle

    Ha Jeroen, ja mooi 🙂

  2. Michèle

    Clara, het lezen van je blog voelde als het lezen van poëzie. Wat een prachtige cadans zit er in je tekst. Werkend als arts in de psychiatrie was het verband tussen levensverhaal/trauma’s en psychose en andere psychiatrische klachten voor mij vanzelfsprekend. Het was pijnlijk en ONGELOOFLIJK te merken hoe dit vanzelfsprekende niet gezien leek te worden om me heen en vooral hoe de mogelijkheid er daarmee niet leek te zijn daar vanuit te werken. Ik geloofde niet in onderdrukken van symptomen van ‘patiënten’ als geneeskunde, ik zag en zie slechts een ander deel van mezelf in een ieder terug. Vol liefde en empathie wilde ik, mijn hart, er voor de ervaren ander zijn. Dat ging niet, zo leek het, en dus stopte ik met mijn aanstelling als regulier arts, maar schreef ik wel een boek over de inzichten die ik ervaar vanuit eenheidsbesef en bleef ik consulten/gesprekken doen, met wie in die zin op mijn pad kwam. Ik weet niet waarom ik dit hier schrijf. Blijkbaar maakt je blog het los. Nogmaals dank voor je schrijven. Lieve groet, Michèle

    1. Jeroen Zwaal

      Liefde raakt liefde 🙂 en wat fijn om daar getuige van te zijn. Da’s ook weer een cadans op zich.

  3. Flower

    Wow, zo herkenbaar en fijn om te lezen van iemand die ook hulpverlener is en hiermee te maken heeft gehad. Ik begin ook steeds meer de verbanden te zien tussen gebeurtenissen in mijn leven, m’n innerlijke overtuigingen en mijn psychose, waarin het allemaal extreem naar buiten kwam. Nu ik langzaam maar zeker de schaamte voorbij kom, kan ik beginnen om dingen op te ruimen, te integreren, te leren… het verrijkt uiteindelijk, maar wat een (vaak eenzame) weg he… Dank je voor je blog en een dikke knuffel!

  4. jos

    Ik probeer al een tijd zonder medicatie te genezen van psychoses en trauma en dwanggedachten, omdat ik dit pad altijd als iets spiritueels gezien heb en er altijd in geloofd heb dit op een andere maniet genezen moet worden. En dit is een mooi verhaal om te zien dat er meer mensen zijn die de revolutie voort zetten. Het is alleen jammer dat zodra je over je ervaringen praat wat je meemaakt in een psychose vaak mensen snel ergens anders over beginnen. Hartelijk bedankt voor je blog je geeft mensen toekomst perspectief.

  5. nele

    niet alleen door wat je schrijft, of door je coming out, maar vooral door hoe je lang geleden die eigen regie in handen hebt genomen, ben je voor mij het levend bewijs dat het goed kan komen met zoveel anderen, zeker als ze eigenwijs hun weg naar antwoorden proberen vinden. De short-cut, met supporters langs de weg is na al die tijd nog steeds niet vanzelfsprekend, maar daar wordt nu met meer mensen aan gewerkt!

  6. Jannemiek Tukker

    D.m.v. een jarenlange yogatraining kwam ik erachter hoe de vork in de steel zat. Hoe actualiteiten en verleden als symbolen en archetypes terugkwamen in psychose. Ik had altijd geleerd dat zo’n idee onzin was, maar het was zo helder dat ik er niet meer omheen kon en de psychiatrie niet meer serieus kon nemen.

  7. Tom van Wel

    Veel schadelijke dingen gebeuren niet uit kwade wil.
    Hulpverleners hebben de plicht om daarvan te leren. Dank voor deze lessen.

  8. Patient

    Toch erg fijn om te zien dat ik niet de enige ben. Je slaat despijker op ze kop met deze blog

  9. Russel Cummins

    ik heb diep respect voor jouw “coming out”als (ex)patiënte, daarmee creëer jij veiligheid voor anderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *