Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Daan van den Wijngaard

Daan van den Wijngaard is ervaringsdeskundige op het gebied van herstel van psychose. Daan gelooft dat praten, veel bewegen en gezonde voeding essentiële middelen zijn om geestesvariatie zoals psychose tot een meerwaarde te maken. En dat dit kan leiden tot de ultieme vorm van betekenis in het leven.

Het omgooien van je mindset – ‘herstel’ komt je niet aanwaaien

Daan gelooft erin dat herstel je niet zomaar komt aanwaaien. Hij denkt dat je al heel ver kunt komen door het veranderen van je mindset.

Daan gelooft erin dat herstel je niet zomaar komt aanwaaien. Hij denkt dat je al heel ver kunt komen door het ‘herstellen‘ van je mindset, je gedachtegang. Het vraagt om lef: verantwoordelijkheid nemen, jezelf onder de loep leggen en kiezen voor ontwikkeling.

De overmacht van het negatieve

Zeker als je nog veertig moet worden, kennen we er allemaal wel één: die vriend of vriendin die vaker vertelt over problemen of uitdagingen dan over successen en spontane ontmoetingen. Misschien dat je gelijk iemand in je hoofd hebt. Of twee. Misschien heb je er even over nagedacht en heb je nog steeds niemand concreet in je hoofd, maar begint er wel iets te dagen bij die ‘ene persoon’ en ga je daar de komende tijd eens op letten. Voorzichtig heb je dan een associatie gelegd.

Als de GGZ-sector iets is wat je hoofdzakelijk kent uit de krant of van de buitenkant, wil ik daar vandaag, als insider, iets met je over delen. Het type mens waar ik hierboven op doel, is verrassend vaak ook het type dat in de GGZ rondloopt, erg vaak, vanuit mijn ervaring. En dan bouw ik nog een flinke marge in.

Geen ‘moderne’ aanpak

Mijn eigen achtergrond is een psychosegevoeligheid. Dan kun je door medicatie enorm versuft raken of (gedeeltelijk) cognitieve functies verliezen. Geen pretje. Als je dus door psychose in de GGZ bekend bent, is het soms ook gewoon een kwestie van pech of geluk. Of het tegenkomen van de juiste arts of ervaringsdeskundige.

Met die zin lijkt het misschien alsof sommigen er daarmee makkelijk wegkomen, maar het aantal professionals die ‘modern’ of herstelgericht werken, is bijzonder klein. En er zijn dagen dat dit eerder lijkt te slinken dan te groeien. Deze mensen eisen een grote plek op in de GGZ. Maar nog veel erger: ook op lotgenotenavonden. En daar, beste mensen, heb ik er heel veel van gezien.

Het omgooien van je mindset

Zelf heb ik ook een tijd in die modus gezeten. Anderen waren compleet verantwoordelijk voor mijn uitdagingen; ellende was simpelweg een gegeven en het kon niet verbeteren; alles wat ik deed of destijds ‘doe’ was zinloos. Als je een bepaalde tijd in zo’n periode zit, is dat natuurlijk prima. Het is onderdeel van een proces, herstel, zoals je dat in de GGZ noemt. Maar als dat soort perspectieven fundamenteel in je gevoelens en gedachten verankerd raken, schiet je daar vooral zelf niks mee op. Daarom kan het helpend zijn om te leren hoe je je mindset kunt ‘herstellen’.

De groep mensen met dit beeld is meer en beter dan goed vertegenwoordigd in de GGZ. Ik zou haast durven stellen dat 40% van de cliënten zijn of haar leven flink zou kunnen verbeteren door een andere mindset. En door actief aan de slag te gaan met (zelf)onderzoek, ontwikkeling en ja, dus mindset.

Het is niet alleen de cliënt

Ik zal tegelijkertijd ook een beetje voor hen opkomen. De GGZ zendt graag professionals die graag vertellen wat soms decennia of misschien zelfs een eeuw geleden vastgesteld is. Als hun opvattingen wél moderner zijn, zijn ze vaak gestaafd op kennis uit die periode. Eenvoorbeeld: veel professionals gebruiken nog steeds graag het woord ‘schizofrenie’. Dat is een term uit 1908.

Tel daar de digitale mogelijkheden bij op sinds de late zeroes, en de spurt van geestelijke én maatschappelijke ontwikkelingen sinds diezelfde periode, en iedereen kan dan zien dat je hopeloos achterhaald bent. Volgens mijn informatie landt die kennis nu mondjesmaat, maar tegelijkertijd in sommige steden nog helemaal niet.

Ongekend hard werken

De praktijk is vervolgens dat individuele medewerkers gek worden van bepaald gezeur en — dat is het ergste — ook geen inspiratie voelen om het tij te keren. Een regelrechte wisselwerking dus: de niet bepaald assertieve cliënt tegenover de volledig theoretisch geschoolde medewerker.

Tot slot durf ik daarin stellig te zijn: als je veel van de GGZ gezien hebt, zul je niet zeggen dat iedereen altijd iets aan zijn eigen herstel kan doen. Maar ik ben ervan overtuigd dat er heel veel persoonlijke winst te behalen valt voor een (relatief) zeer grote groep. Als er gradaties bestonden met herstelverhalen als in ‘een beter’ of ‘een minder’ herstelverhaal, zouden de beste verhalen een boodschap hebben dat het ongekend hard werken is. Met het ‘herstellen’ van je mindset zou je vandaag nog mee kunnen beginnen.

Meer lezen over Mindset?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Ken je de mini-College’s van PsychoseNet al?

Bekijk PsychoseNet college’s van Jim van Os over zorg en herstel, van depressie tot psychose.

Mini-college: Wat is het ecosysteem mentale gezondheid (GEM)
Mini-college: Wat is het ecosysteem mentale gezondheid (GEM)
Mini-college: Mini-college: Waarom moeten we af van diagnoses als depressie? door Jim van Os
Mini-college: Wat heb je nodig voor een goede behandeling?
Mini-college: Wat betekenen de DSM-diagnoses die bij psychose gesteld worden?
Mini-college: Wat is het probleem met de diagnose schizofrenie?
Mini-college: Wat is psychisch lijden – en wat doe je er aan?
Mini-college: Mini-college: Waarom moeten we af van diagnoses als depressie?
Mini-college: Wat heb je nodig voor een goede behandeling?
Mini-college: Wat is psychisch lijden en wat doe je er aan?
previous arrow
next arrow

Reacties

39 reacties op “Het omgooien van je mindset – ‘herstel’ komt je niet aanwaaien”

  1. John

    Beste Kees,

    Je beweerd dat een term uit 1908 achterhaald is omdat hij ruim 100 jaar oud is!
    Om een voorbeeld te noemen de relativiteitstheorie is ook zo oud maar staat nog steeds als een huis.

    Ik weet dat we tegenwoordig liever spreken over psychosegevoeligheid, maar schizofrenie geeft nog zeker wel iets aan waar mensen mee kunnen zitten.
    Als jij denkt dat het achterhaald is, ben ik wel benieuwd door wat het achterhaald is.

    Natuurlijk zijn er allerlei nieuwe ontwikkelingen en dergelijke, ook nieuwe ontwikkelingen waar we onszelf een heel leven mee kunnen afleiden en bezighouden om ons zelf een rad voor ogen te dragen.
    Ik ben werkelijk benieuwd waarom jij als iemand de term schizofrenie gebruikt je hem/haar achterhaald vind.

  2. Mabel

    Tja, de juiste mindset en het juiste herstelpad bestaan mijns inziens helemaal niet. Men kan zich kundig noemen in zijn eigen ervaring, maar daar houdt het wel een beetje bij op.

    De jongste generatie kent zijn eigen uitdagingen.
    Elkaar in categorieën indelen zorgt alleen voor verdeeldheid.

    Allemaal succes met het belopen van je pad !

  3. Sascha

    Fijn artikel en voor mij ook heel herkenbaar, al geef ik er zelf andere woorden aan. Ik ben uit mijn slachtofferrol gekropen en heb nu zelf de regie over mijn leven. En dat geeft mij een enorme kracht!

    Mijn laatste psychose was in 2002, maar ik heb daarna nog wel een jaar of 15 in de overlevingsstand gestaan (zonder dat bewust door te hebben). Ik denk dat er weinig groei en zelfreflectie mogelijk is als je je in die overlevingsmodus bevindt.

    Als ik toentertijd dit artikel had gelezen zou ik ook zijn gaan steigeren. Toen was in mijn ogen nog alles de schuld van ‘de daders’ die mij trauma’s hebben bezorgd. Ik had nog niet in de gaten dat ik mezelf klein en miserabel hield door alles buiten mijzelf te leggen. En laat nou net dat ‘buiten mijzelf’ leggen hetgeen zijn waar ik geen invloed op had of ooit zal kunnen hebben.
    Ik verspil mijn energie niet langer aan haat en negativiteit, want dat is dan ook het enige wat je aantrekt.

    Bij mij helpt regelmaat, gezond plantaardig eten, beweging (zo heb ik laatst ook somatic dance therapy ontdekt), schaduwwerk (Carl Jung) en (spannende) dingen ondernemen/uit mijn comfortzone komen. Zo ook grenzen aangeven, toxische relaties verbreken, liefdevol tegen mezelf spreken, enz.

  4. Lz

    Inspirerend om jullie verhalen te lezen. Ik ben zelf ook beter gaan eten. Ketogeen dieet met intermitted vasting. En voel me nu sinds lange tijd al 2 weken best goed. Gezond en scherper. Ik ben ook aan t afbouwen met medicatie. Ik ga daar lang de tijd voor nemen. Want ik merk soms wel dat ik eventjes op t randje zit. Ik ben ook lid geworden van anoiksis. Het lijkt me leuk om lotgenoten te ontmoeten en van andere mensen te leren

    1. Fijn dat je inspiratie vind!
      En ja, wees zuinig op jezelf, de tijd nemen is wijs denk ik.

      Anoiksis kun je vinden op X, Bluesky en LinkedIn – tenminste die kanalen probeer ik zo goed mogelijk te bedienen. Zie je daar?

  5. Kees

    ChatGPT
    Je zei:
    Hey, Ik wil een reactie plaatsen onder een column. De schrijver vind zichzelf een ervaringsdeskundige in de ggz. Maar heeft nooit een opleiding ervoor gevolgd. Als ik het artikel hieronder zet kan je me dan helpen om een reactie te schrijven?
    ChatGPT zei:
    Zeker, ik kan je helpen een scherpe en doordachte reactie te schrijven — eentje die kritisch is, maar ook serieus genomen wordt (en niet direct wordt weggewuifd als persoonlijke aanval). Als je het artikel hier deelt, kan ik een reactie opstellen die stevig, inhoudelijk en raak is, zonder dat het alleen op scheldwoorden leunt.

    Stuur het artikel of de relevante passage maar door.

    Je zei:
    Het omgooien van je mindset – ‘herstel’ komt je niet aanwaaien
    18 juni 2025

    Daan gelooft erin dat herstel je niet zomaar komt aanwaaien. Hij denkt dat je al heel ver kunt komen door het ‘herstellen‘ van je mindset, je gedachtegang. Het vraagt om lef: verantwoordelijkheid nemen, jezelf onder de loep leggen en kiezen voor ontwikkeling.
    De overmacht van het negatieve
    Zeker als je nog veertig moet worden, kennen we er allemaal wel één: die vriend of vriendin die vaker vertelt over problemen of uitdagingen dan over successen en spontane ontmoetingen. Misschien dat je gelijk iemand in je hoofd hebt. Of twee. Misschien heb je er even over nagedacht en heb je nog steeds niemand concreet in je hoofd, maar begint er wel iets te dagen bij die ‘ene persoon’ en ga je daar de komende tijd eens op letten. Voorzichtig heb je dan een associatie gelegd.
    Als de GGZ-sector iets is wat je hoofdzakelijk kent uit de krant of van de buitenkant, wil ik daar vandaag, als insider, iets met je over delen. Het type mens waar ik hierboven op doel, is verrassend vaak ook het type dat in de GGZ rondloopt, erg vaak, vanuit mijn ervaring. En dan bouw ik nog een flinke marge in.
    Geen ‘moderne’ aanpak
    Mijn eigen achtergrond is een psychosegevoeligheid. Dan kun je door medicatie enorm versuft raken of (gedeeltelijk) cognitieve functies verliezen. Geen pretje. Als je dus door psychose in de GGZ bekend bent, is het soms ook gewoon een kwestie van pech of geluk. Of het tegenkomen van de juiste arts of ervaringsdeskundige.
    Met die zin lijkt het misschien alsof sommigen er daarmee makkelijk wegkomen, maar het aantal professionals die ‘modern’ of herstelgericht werken, is bijzonder klein. En er zijn dagen dat dit eerder lijkt te slinken dan te groeien. Deze mensen eisen een grote plek op in de GGZ. Maar nog veel erger: ook op lotgenotenavonden. En daar, beste mensen, heb ik er heel veel van gezien.
    Het omgooien van je mindset
    Zelf heb ik ook een tijd in die modus gezeten. Anderen waren compleet verantwoordelijk voor mijn uitdagingen; ellende was simpelweg een gegeven en het kon niet verbeteren; alles wat ik deed of destijds ‘doe’ was zinloos. Als je een bepaalde tijd in zo’n periode zit, is dat natuurlijk prima. Het is onderdeel van een proces, herstel, zoals je dat in de GGZ noemt. Maar als dat soort perspectieven fundamenteel in je gevoelens en gedachten verankerd raken, schiet je daar vooral zelf niks mee op. Daarom kan het helpend zijn om te leren hoe je je mindset kunt ‘herstellen’.
    De groep mensen met dit beeld is meer en beter dan goed vertegenwoordigd in de GGZ. Ik zou haast durven stellen dat 40% van de cliënten zijn of haar leven flink zou kunnen verbeteren door een andere mindset. En door actief aan de slag te gaan met (zelf)onderzoek, ontwikkeling en ja, dus mindset.
    Het is niet alleen de cliënt
    Ik zal tegelijkertijd ook een beetje voor hen opkomen. De GGZ zendt graag professionals die graag vertellen wat soms decennia of misschien zelfs een eeuw geleden vastgesteld is. Als hun opvattingen wél moderner zijn, zijn ze vaak gestaafd op kennis uit die periode. Eenvoorbeeld: veel professionals gebruiken nog steeds graag het woord ‘schizofrenie’. Dat is een term uit 1908.
    Tel daar de digitale mogelijkheden bij op sinds de late zeroes, en de spurt van geestelijke én maatschappelijke ontwikkelingen sinds diezelfde periode, en iedereen kan dan zien dat je hopeloos achterhaald bent. Volgens mijn informatie landt die kennis nu mondjesmaat, maar tegelijkertijd in sommige steden nog helemaal niet.
    Ongekend hard werken
    De praktijk is vervolgens dat individuele medewerkers gek worden van bepaald gezeur en — dat is het ergste — ook geen inspiratie voelen om het tij te keren. Een regelrechte wisselwerking dus: de niet bepaald assertieve cliënt tegenover de volledig theoretisch geschoolde medewerker.
    Tot slot durf ik daarin stellig te zijn: als je veel van de GGZ gezien hebt, zul je niet zeggen dat iedereen altijd iets aan zijn eigen herstel kan doen. Maar ik ben ervan overtuigd dat er heel veel persoonlijke winst te behalen valt voor een (relatief) zeer grote groep. Als er gradaties bestonden met herstelverhalen als in ‘een beter’ of ‘een minder’ herstelverhaal, zouden de beste verhalen een boodschap hebben dat het ongekend hard werken is. Met het ‘herstellen’ van je mindset zou je vandaag nog mee kunnen beginnen.
    ChatGPT zei:
    Dank je, dit is duidelijk. De column ademt een combinatie van zelfingenomenheid en generalisatie, zonder noemenswaardige onderbouwing of nuance. De schrijver positioneert zichzelf als ‘insider’, maar doet dat zonder zichtbare deskundigheid buiten persoonlijke ervaring. Daar kunnen we met scherpte en elegantie op reageren. Hier is een voorstel voor een scherpe, maar wel onderbouwde en geloofwaardige reactie:

    Reactie:

    Wat vooral wringt aan deze column, is de toon van zelfverklaarde superioriteit. De schrijver positioneert zichzelf als een ervaringsdeskundige binnen de GGZ, maar mist daarbij een essentieel punt: ervaring is waardevol, maar geen synoniem voor deskundigheid. De GGZ is een complex veld, en het reduceren van herstel tot een kwestie van “mindset omgooien” getuigt van een schokkend gebrek aan begrip voor de veelheid aan factoren die spelen — van neurobiologie tot sociaal-maatschappelijke omstandigheden.

    Verder is het bijzonder kwalijk hoe gemakzuchtig er generalisaties worden gemaakt over “40% van de cliënten” alsof de schrijver toegang heeft tot harde data of onderzoek, terwijl het slechts lijkt te gaan om subjectieve indrukken. Dit soort uitspraken dragen bij aan stigma en ondermijnen het serieuze werk van zowel cliënten als professionals.

    De GGZ heeft zeker verbeterpunten, maar dat pleidooi komt weinig geloofwaardig over als het wordt gebracht met een mengeling van eigendunk, zelfhulpjargon en afrekeningen met anderen op lotgenotenavonden. Misschien is het tijd dat de schrijver zijn eigen mindset eens onder de loep neemt — te beginnen met het verschil tussen introspectie en projectie.

    1. Mar

      Dank! Ik had het niet beter kunnen verwoorden!

      1. Kyon

        Ik ben het ermee eens dat doorzettingsvermogen essentieel is voor herstel. Ik ben het er ook mee eens dat ons doorzettingsvermogen enorm op de proef wordt gesteld wanneer we door een diep dal gaan.

        Daan zou ik nog wel willen meegeven: houd rekening met de survivorship bias de volgende keer als je een blog schrijft.

        https://glossary.psywellpath.com/survivorship-bias-mental-health

        Ik ben het ermee eens dat we onszelf beter helpen zodra we de regie in eigen handen nemen. Ik ben het er ook mee eens dat op momenten dat we mentaal van slag zijn, dat het dan heel pittig is om de regie over eigen leven te voeren.

        Sommige critici van Daan zou ik willen meegeven: een interne ‘locus of control’ helpt je meer dan spuien op personen of situaties buiten je. Wat is een interne locus of control? Dat wordt hier uitgelegd in het Engels, maar er is vast ook veel over te vinden in het Nederlands op het internet: https://www.psychologytoday.com/us/blog/automatic-you/202211/how-your-locus-control-affects-your-life

    2. Kyon

      Hoi Kees, hoe is jouw leven beter geworden door Daan een negatieve reactie te plaatsen die je niet zelf hebt geschreven?

      Wat is jouw mening eigenlijk? Het lijkt me niet helpend (ook voor jou niet) als je je mening laat bepalen door een robot.

        1. Kyon

          Nee, geen hatseflats. Met de fluwelen handschoen.

    3. Mabel

      Beschrijft exact de aversie die ik voelde bij dit artikel. Deze belerende vorm van herstelboodschapperij en oordeel is geen manier om een ander te bejegenen en een ingang te krijgen om een ander te helpen. Dan mis je toch een flink stuk basis als je met mensen wilt werken. Hopelijk word er in de opleiding aan gewerkt.

      1. Je beschrijft exact de aversie die ik voel bij mensen die overal aversie denken te moeten duiden. Ik begeef mij regelmatig onder ‘soortgenoten’ en ‘lotgenoten’ ook wel dus, maar er zijn bepaalde elementen, mensen die vooral goed gaan op alles omschrijven wat niet deugt dat ze dan een vrijkaart geeft om overal maar tegenin te hangen, waar ik wel een redelijke allergie voor ontwikkel inmiddels. Ik werk meer dan 50 uur per week, waarbij een stukje publiekscommunicatie gewoon onderdeel is van wat ik als aangestelde vrijwilliger o.a. doe, maar daarnaast probeer ik nog een bedrijf te draaien, een gezinnetje tevreden te houden, en mijzelf niet voorbij te lopen. Telkens stilgezet worden bij een negatieve en afbrekende houding is voor mij vermoeiend, het trekt mij leeg, en dit is waarom ik normaliter ook niet in dit soort discussie wens te belanden. Hier heb ik geen 4 jaar Social Work voor nodig, na een half jaar op de Bachelor van Windesheim zag ik wel ongeveer wie het niet gingen halen, helaas zat ik daar zelf toen ook bij aangezien ik apert psychotisch ontregeld raakte toen in 2007. Dus ja, ik sta heel erg naast de doelgroep qua ervaringen, maar de houding waarbij je overal maar op afgeeft en vooral geen verantwoordelijkheid neemt voor je eigen aandeel – die zit ver in mijn allergie. En het zit daar om de juiste reden. Namelijk dat wanneer het slechter met mij gaat, ik ook weer eerder daar in verval. Ik moet dus ook regelmatig moedwillig en bewust afstand nemen van kliekjes waarin dit gedrag volledig genormaliseerd is. Ik snap heel goed dat er niemand in de klinieken zelf beter, als mens, wordt kortom. Ik vind het jammer om te zien dat we er tijdens het herstel niet in slagen de juiste toon aan te slaan die bij de overige lotgenoten resoneert te allen tijden. Helaas is dat ook gewoon het leven, dat je niet iedereen tevreden kan stellen en dat mensen altijd dingen denken. En dat is an sich niet erg.

        1. Mar

          Jou aversie is dezelfde als die waar je tegenaanloopt. Zonder begrip nieuwsgierigheid coregulatie en compassie krijg je geen ingang bij veel mensen. Dat roept alleen maar weerstand op. Gelukkig kwam ik een goede therapeute tegen die wel weet hoe het moet. Dat haalde mij uit mijn weerstand. Niet het stel je niet aan jou soort mensen wil niet beter worden houding. Ik blijf het herhalen je hebt nooit in het hoofd van de ander gewoond. Oordeel komt van buiten. Begrip als je met de ander dit aan durft te gaan.

        2. Kyon

          Ik begrijp van beide kanten niet goed hoe deze over-en-weer-communicatie over aversie het eigen leven verbetert, eerlijk gezegd…. Het (positieve) doel gaat aan me voorbij, denk ik?

          Verder vind ik dit nog steeds passend… https://www.icm.nl/extra/de-dramadriehoek-wat-is-het-en-hoe-doorbreek-ik-het/

      2. Daan

        Hi Mabel, dank voor je reactie. Het is niet zozeer een boodschap – daar in kan je gerust stellen. Het gaat over mijn verwondering (en ergernis tijdens mijn opleiding) over het gemak waarmee de oorzaak voor mentaal welzijn buiten jezelf gezocht wordt. In de meeste reacties lees ik een beetje hetzelfde: voor òf tegen. Allebei de geluiden zijn belangrijk. Gezien en gehoord worden èn een gedeelte zelfverantwoordelijkheid. Echter wordt zelfverantwoordelijkheid (te) vaak buiten schot gelaten. Er staat nu een hele generatie op (Gen-Z) waarbij de weerbaarheid wel een tandje omhoog mag – dat is mijn punt. Fijne dag, Daan

        1. Mar

          Dank daan. En dat was mij volstrekt niet duidelijk in jou verhaal. Zo zie je maar weer. mensen er ook aan toe zijn om hulp te ontvangen die ze echt nodig hebben. En de juiste hulp krijgen. Die klik moet er zijn anders gebeurt er niets. Trauma is wel een belemmerende factor als je niet weet hoe te benaderen. Herstel kan, maar is in zo n geval vaak meer langdurig. Niet omdat je niet anders wil maar er moet ruimte komen in je lichaam voor nieuwe ervaringen. En dat ik dat mag ervaren daar ben ik blij mee. En ook dan kan het wel.

        2. Deze kom ik net tegen op YouTube, klik op mijn naam voor Engelstalige tekst en uitleg. Ik vond hem hier passen. Het is niet voor discussie, maar ter kennis disseminatie eerder 🙂 Fijne zonnige zomerdag! 🙂

    4. Daan

      Hi Kees, als je dit leuk vindt zou ik je freeCodeCamp aan kunnen raden. Dan ben je binnen een jaar full stack developer (studeren in je eigen tempo).

      Ik vind dit zelf ook een leuke functie aan AI. Tijdens mijn opleiding moest ik een excuusbrief schrijven aan een klasgenoot. Deze is compleet door AI uitgedraaid en dat was – inderdaad – even genieten. In mijn biografie staat inderdaad ‘ervaringsdeskundige’. Dat zou beter ‘ervaringskundig’ kunnen zijn. Goed punt. Inhoudelijk kan ik verder niet op je in gaan want dat is je reactie namelijk niet.

      Daarmee kan ik je eigenlijk alleen maar danken voor het bevestigen van mijn punt: veel wrok, een scheldwoord, een vleugje domheid maar wel een bijdrage willen leveren. Jammer…

    5. Veronica Maas

      Wat een boel woorden om heel weinig te zeggen, zeg. Vat deze reactie eens even samen in 5 zinnen. Ik snap Daan en ik ben het met hem eens!!!!!

  6. Mooie column Daan!
    Ook voor mij begon werkelijk herstel pas toen ik stopte met iedereen tegenspreken die zei hoe het ook kon. Toen ik stopte met excuusjes voor mijn eigen slechte gedrag te gaan zoeken. Toen ik stopte met het leed van de (spreekwoordelijke) 100 jaar hiervoor als redenen voor mijn belabberde constitutie aan te halen. Toen ik stopte met bevestiging te zoeken dat ik mij op een niet helpende wijze mocht gedragen omdat er natuurlijk toch dit, en dat en zus en zo – waardoor ik kapot, defect, anders, en niet te redden zou zijn. Feiten zijn: Een mindset kun je WEL veranderen, en Nee, het is Niet simpel. Niemand zegt ook dat het simpel is, dat is het betoog hier ook weer: Het is keihard werken. Maar herstel is dan uiteindelijk wel mogelijk.
    En wie daar geen zin in heeft, moet het dan ook vooral niet doen, daar heb Ik tenslotte meestal geen last van.
    Zo, ik stap zo in de trein naar Groningen, voor een symposium over de toekomst van de GGZ – en wat ga jij vandaag aan je herstel doen?

    1. Daan

      Dank Jelle! Je onderstreept het mooi. Ik lees hier hele verhalen van mensen – waar ik vermoed die vooral de titel hebben gelezen en niet het stuk – dat het allemaal onmogelijk zou zijn. Dat bevestigd dus mijn punt. Bij jou lees ik ook iets moois: een beetje joi de vivre erin. Ik heb vandaag lekker gestudeerd 😉

  7. Mabel

    Ff een andere mindset opzetten. Het is de simpele weergave van cognitieve therapie, Je moet maar anders gaan denken , dan ga je je ook anders voelen en dan ga je het ook anders ervaren. Nou jammer dan, dus niet. Zo werkt het dus gewoon niet, ook niet als je heel hard werkt. Draagt dus niet bij aan herstel.

    Het is niet dat we een platenspeler in ons hoofd hebben, waar je dan even een andere plaat op zet.

    Zou dat wel het geval zijn geweest dan ging ik liever naar een platenwinkel dan dat ik ooit n stap binnen de GGZ had gezet.

    1. Kyon

      Hoi Mabel, herstel is niet effe. Het is loeihard werken, en steeds opnieuw leren opstaan iedere keer weer als je op je muil gaat. Ik ben er heel radicaal in geworden: tegenslagen horen bij het leven, dus dan maar kiezen voor een leven lang een herstel mindset.

  8. Mar

    Ik denk dat herstel voor iedereen er anders uitziet. Alleen Mindset veranderen hielp en helpt bij mij niks. Wel ernaar leren kijken wat er gebeurt in mijn hoofd en zien wat mijn innerlijke wereld drijft. En daar anders op leren reageren. Mindfulness dus . En Polyvagaal theorie zenuwstelselregulatie en intensieve trauma therapie. Gewone dingen doen als hobby’s afspreken met anderen, dingen als beweging en gezond eten helpen ook.

    1. Kyon

      Mindfulness hielp mij mijn mindset te veranderen 🙃

      1. Mar

        Mij niet😉 lichaamsgerichte therapie wel. Zo is iedereen anders . En laat dat nou juist mooi zijn aan mens zijn😊

        1. Kyon

          Nog meer tools in je herstel-gereedschapskist. Dat is de juiste mindset!

        2. Mar

          Lichaams set geen mindset. Vanuit mijn lichaam kan ik aan herstel bouwen. Niet andersom.

        3. Kyon

          In alle oostaziatische talen is het woord voor ‘mind’ hetzelfde als het woord voor ‘hart’. (Jon Kabat Zinn)

        4. Kyon

          Zonder gekheid. Met ademhalingsoefeningen leerde ik eerst dat ik niet mijn gedachten ben. Met mindfulness en lichaamsgerichte therapie leerde ik later dat ik ook niet mijn gevoelens ben. Een hele wereld ging voor mij open.

    2. Je gedachten zijn niet zomaar aangepast, dat is niet wat MindSet is. De structuur waarbinnen die gedachten gecultiveerd worden, zoals bijvoorbeeld positieve/gezonde aandacht en liefde toevoegen bij mensen die met verslaving worstelen om de kans op gezondere keuze te bevorderen – en dit is een wetenschap op zich – dat is het veranderen, ultiem, van MindSet. En nee, daar is geen QuickFix voor. Dat moet je doen, leven, en ondergaan vooral

      Sorry het was een zware/lange dag, als je het semantisch leesbaarder wil haalt men het maar door ai, ai, ai….

      1. Mar

        Waar het om gaat is dat iedereen dit op zijn haar eigen manier doet. Mindset is iets wat soms wel en soms niet groeit. Bij mij lukte het pas door de dingen die ik die en bij mij past. Maar stigmatiseren is gewoon niet handig. Je hebt nooit in het hoofd van de ander geleefd.

        1. Stigma is geen doelbewuste sabotage vanuit de vermeende stigmatiseurs (?) … maar een complexe sociale dynamiek die uiteindelijk veel beter dan bijvoorbeeld wetgeving, mensen kan weren van onhandig gedrag en tegelijkertijd de rest van e populatie beschermen in hun recht op (geestelijke) gezondheid. Vaak oefent de onderworpene (ik was zelf heel lang zo…) een soort doorlopende aanklacht uit op de ‘georganiseerde stigma gevers’ — maar in de praktijk is stigma dan ook voor de ontvanger uiterst persoonlijk, en voor de gevers juist helemaal niet. Als men toch AI gaat aanhalen hier, een linkje als je op mijn naam klikt met het uitgeschreven verhaal.

        2. Mar

          Het is maar net hoe je het ziet en dat is heel persoonlijk. Stigmatiseren is een keuze die je wel of niet doet. Naar een ander en / of jezelf. Nogmaals je hebt nog nooit in het hoofd van een ander gewoond dus je weet ook niet hoe een ander is en waarom degene zo reageert. Zelf heb ik me ook van dit stuk moeten ontdoen en dat lukt juist bij iemand die geen plaatje ging plakken maar wel zag wat er gebeurde, zomaar in die zogenaamde ellendige ggz. En ik heb niks van AI gehaald. Gewoon eigen mening.

  9. Roelof

    Mijn ervaring is dat het belangrijk is om met concrete dingen bezig te zijn. Zelf ben ik veel gaan sporten, gestopt met alcohol drinken en met roken, bij een koor gegaan en bij een volkstuinvereniging. Ook ben ik weer goed gaan koken en eten en heb ik een relatie opgebouwd met een voormalige lotgenote. Ik heb al 29 jaar geen last meer van psychotische verschijnselen

    1. Daan

      Prachtig voorbeeld, Roelof!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *