In deze blog blikt Jeroen Zwaal nogmaals terug op zijn presentatie voor TEDx Eindhoven. Dit is een organisatie die sprekers een podium geeft met de gedachte: ‘Ideeën die het waard zijn om verspreid te worden.’
Wat gebeurde er?
- Mijn plek innemen en het aangaan;
- Door toenemende spanning teveel in mijn hoofd gaan zitten;
- Door te weinig contact met mijn lijf de verbinding verliezen;
- Blokkeren en het niet meer weten;
- Geen houvast meer ervaren terwijl iedereen toekijkt;
- Stilvallen, uit contact als een black-out;
- Zoeken naar houvast;
- Zoeken naar oogcontact; op zoek naar een liefdevolle verbinding;
- Op zoek naar mezelf en anderen;
- Herstellen en het weer aangaan;
- En langzaamaan uit de spanning loskomen;
- Opnieuw beginnen;
- Mezelf herpakken met een verhaal dat verteld wil worden;
- Vertrouwen voelen en vaste grond ervaren;
- Niet een verhaal delen uit het hoofd, of het hart, maar vanuit de dans tussen beiden;
- De beweging zelf zien als een mooi resultaat, zonder beginpunt of einddoel;
- En deze beweging ervaren als een veel grotere dan ikzelf kan overzien.
Bovenstaande klinkt wellicht vaag. Dat is het ook omdat het slaat op mijn hele leven tot nu toe. En dat zijn zoveel ervaringen, waardoor het alleen in dergelijke omschrijvingen is te duiden.
En tegelijkertijd: deze gehele opsomming slaat ook honderd procent op de TEDx-talk die ik onlangs gaf. Wat er in mijn leven gebeurde, overkwam me ook in deze presentatie.
Ik liep vast en moest me herpakken
Bovenstaand rijtje met betrekking tot deze TED-talk wordt dan ineens een stuk minder vaag.
Dit filmpje delen geeft ondanks deze mooie synchroniciteit een dubbel gevoel. Ik kan het zelf nog maar moeilijk terugzien. Wat een spanning! En toch deel ik het graag. Want zo is het gebeurd en anders dan dit wordt het niet.
De boodschap komt aan, daar gaat het uiteindelijk toch om?
Nu dat podium weer achter de rug is, stap ik weer door het gewone leven. Aanstaande maandag heb ik een afspraak met een crisiskaartconsulent om mijn crisiskaart weer een update te geven.
Hoe je voor jezelf een crisiskaart kan regelen? En wat de meerwaarde hiervan is? Daarover blog ik de volgende keer.
Jeroen Zwaal is ervaringsdeskundig docent bij Howie the Harp. Hij maakte vijf psychoses mee in zijn leven, die hem steeds een stukje dichterbij hemzelf brachten. Jeroen is getrouwd en heeft een dochter.
Meer informatie:
Ah supermooi medicine voor mij: als je je zwakheid volledig omhelst, kan je in je sterkste positie komen. Prachtig gedaan Jeroen… zo lekker echt. Zou graag naar je luisteren!
Dank 🙂
ps Looove the bird… 🙂
Op basis van het verhaal had ik een totale black-out verwacht, maar dit is gewoon een prima performance! Ik vind het juist heel naturel verlopen; vanaf het begin heel rustig langs alle heftige periodes in je leven, naar het moment dat je een psychose kreeg. Precies op dat moment val je – héél kort – stil, eigenlijk op het perfecte moment. Als je niks had gezegd dan was het niemand opgevallen. Het geeft de kijker en luisteraar namelijk even de tijd om jouw verhaallijn in episodes op een rijtje te zetten. Het moeten verwerken van informatie maakt ook dat je niet 100% gefocust bent op het ‘zijn’ van de spreker. En hoe jij je van binnen voelt is ook weer anders dan hoe dat er van de buitenkant uit ziet. Zeker omdat jij van nature heel rustig je verhaal uitdraagt, is een beetje spanning echt niet storend. Daarbij is die (dus slechts licht zichtbare) spanning voor iedere toehoorder volkomen begrijpelijk; iedereen weet hoe het is om op een podium te staan en de manier waarop je dat deed past volledig bij de intensiteit van het verhaal, het feit dat je je kwetsbare binnenkant deelt met de hele wereld en dat je dat graag goed wil doen. Die gedragen spanning maakt het juist echt. Het was veel minder mooi geweest als het een smooth verhaal was geworden dat van een leien dakje ging. Dus ik zou blij zijn met het resultaat; het is leuk om naar jou te kijken en te luisteren en je hebt op een mooie manier een bijzonder verhaal gebracht!
Dank je wel H!