Jeroen Zwaal zet met plezier zijn deskundigheid in. Naast tekenen en schrijven improviseert hij graag op de piano.
Wordt het ooit beter? Ik heb ik 2015 afgebouwd van de lithium en toen kreeg ik een psychose na 16 jaar stabiliteit, in 2016 weer en in 2017 weer.
Ik heb voortdurend last van spanningen. Kan het niet verkroppen dat het gebeurd is en ik blijf last hebben van veel spanningen gedurende de dag. Ik ga cognitieve therapie doen maar vraag me af of ik meer heb aan trauma behandeling, ik kan niet jarenlang zo functioneren…
Hoi Qien,
Je vraag raakt me, want ik herken wat je beschrijft.
Eerlijk gezegd: ja je komt er van af en nee het blijft.
Als je erkent dat er altijd spanning is.. energie die in de lucht hangt waar je gevoelig voor bent en dat oppikt, dan is dat een grote stap in hoe je naar dit fenomeen kijkt.
Grote stap 2 is leren herkennen dat het een dynamiek is van eigen spanning die aanhaakt bij externe spanning van anderen.
Wat van jezelf is, is jouw ontdekkingsreis en zoektocht (taak 1) wat van de ander(en) is, is niet van jou, dus hoe leer je dat weer uit je systeem te krijgen? (Taak 2)
Die taak 2 is ook ingewikkeld, want in elk moment kan je leren grenzen stellen zodat je minder spanning oploopt. Maar er kunnen ook op diepe onderlagen spanningen zitten die niet eens van jou zijn, maar die je uit loyaliteit al heel lang met je meedraagt, een erfenis van eerdere generaties, zegmaar.
Dus het hier en nu, daarbij past cognitieve therapie goed, voor het verleden een plek geven, daar past traumatherapie meer bij.
Tegelijkertijd met heden en verleden bezig zijn: vaktherapie. Dan gebruik je ter plekke de spanning in een creërend proces, dat duiding en richting geeft, op diepere lagen helend kan werken, omdat het letterlijk en figuurlijk ruimte geeft om tot uiting te komen. Én je kan trots zijn op het tastbare product dat er uit voorkomt: een dans, een sculptuur, een tekening: als stukje afspiegeling van wie je bent: een mooi mens.
Hier zijn allerlei vormen van therapie voor, waarbij geldt: vertrouwd integer en veilig contact kan veel heling brengen en waar spanning zit: er doorheen gaan en nieuwe verbindingen leggen: het ‘rond krijgen’ zodat in plaats van geblokkeerde spanning, alles weer gaat stromen.
Dit proces kan niemand alleen: we zijn nog steeds kuddedieren die elkaar nodig hebben.
Mijn persoonlijke visie: zij die zoveel spanning voelen dragen dit voor de hele kudde waar ze onderdeel van zijn. Kies een goed moment om het op een goede manier te kunnen teruggeven.
Als het je lukt om het terug te geven aan de kudde, dan kom je er van af. Dus wat geef je terug en wat is van jou?
Spanning is ook: potentie die is om te zetten in beweging. Waar wil je naar toe? Welke wensen heb je voor jezelf, voor je toekomst? En wat wens je voor de mensen die jou nabij zijn? Op welke manier kan je aan beide bijdragen?
Ik hoop van harte dat deze duiding je meer grip zult geven in de toekomst om spanning inzichtelijk te krijgen zodat het van voelen naar doen gaat!
Dus elke therapie kan een goede weg zijn. Neem een andere weg, zodra je merkt dat iets niet (meer) werkt voor je.
Het kan!
Hartelijke groet Jeroen
