Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Hoe moet ik omgaan met mijn diagnoses?

Vraag

Door de diversiteit aan diagnosen en door de verschillende behandelingen heen weet ik niet meer hoe ik een goede behandeling en behandelrelatie waarbij vertrouwen voorop staat kan aangaan en vinden. Het is complex en ik behoor nu tot de doelgroep zwaarste gevallen.

In1999 ging mijn relatie uit. Ik raakte depressiever en paar weken voor einddatum stopte ik met mijn studie. Lijkt erop alsof ik sinds 2000 alleen maar mannelijke en vrouwelijke mensen tegenkom in mijn directe leven die het gedrag van moeder vertonen en dat ik hun aantrek. Ik kom er zelf niet meer uit en heb verschillende behandelingen gehad sinds 2004 toen ik een psychose kreeg waar opname voor nodig was.

Dagbehandeling borderline zonder trainingen, die vond men voor mij niet geïndiceerd. Hier mocht ik niets zeggen over de psychose. En in een groep. Dagbehandeling psychotische stoornissen in een groep meer gericht op bezigheden en in een groep. Wel vergelijkbare ervaringen kunnen delen met deze mensen. Daarna spv contact en behandeling met antidepressiva, antipsychotica en Lithium, Depakine en alle soorten benzodiazepinen die bestaan tot aan Rohypnol. Weinig tot geen baat bij gehad en gebleken is dat ik hier bijna niet op reageer of juist vreemd.

Op dit moment geen hulpverlening meer van GGZ. Binnenkort intake van een gespecialiseerde organisatie die hulp biedt op alle levensgebieden en GGZ.

Ik voel mij met de diagnosen erg slecht en weet nu niet meer wat ik aan moet met mijzelf en de problemen die ik structureel en ernstig ervaar. Ik heb het overheersende gevoel is dat ik hier nooit meer uitkom of mee verder kan leven. Ik ben na mijn scheiding weer in mijn geboorteplaats terecht gekomen en dat is niet prettig voor mij.

Ik heb op dit moment niemand meer in mijn leven. En wil ook eigenlijk geen nieuwe contacten aangaan. Hier heeft een vrouw mij benaderd een aantal weken en dat heb ik zeker achteraf als opdringerig en bemoeizuchtig ervaren. Overrompelend ook. Dit contact is nu ten einde. Ik heb een sterke doodswens maar voel mij nu niet meer in staat om iets te ondernemen hierin. Ik heb sinds afgelopen april een serieuze poging gedaan en twee keer een overdosering.

Antwoord

Dank voor je openhartige berichten en je vraag. Je hebt heel erg veel mee gemaakt – je bent een survivor, echt bewonderenswaardig hoe je je er doorheen hebt geslagen tot nu toe!

Diagnosen in de GGZ gaan niet over echte ziekten, het zijn woorden om te duiden waar iemands kwetsbaarheid zit. Het probleem is dat dergelijke diagnosen verwarring wekken omdat ze een eigen leven gaan leiden en mensen denken dat er ergens een “juiste diagnose” is – terwijl je ze zo niet moet gebruiken.

Wat er met jou aan de hand is vertel je eigenlijk zelf:

1. De ontwikkeling van onze psyche en persoonlijkheid is afhankelijk van een veilige jeugd met ouderfiguren die liefde, acceptatie en bescherming bieden.

2. Loopt het hier mis, zoals bij jou, dan leer je minder goed hoe je je stemming en je impulsen moet reguleren in het sociale verkeer. Ook zie je meer bedreiging in de wereld om je heen.

3. Het gevolg van (2) is dat je makkelijk somber kan worden, makkelijk in conflict kan komen met andere mensen, makkelijk verslaafd kunt worden en makkelijk paranoia (psychose) kan ontwikkelen.

Dit vat volgens mij beter samen wat er aan de hand dan al die diagnosen.

Wat moet je doen? Ik heb geen kant-en-klare oplossing. Maar ik denk dat het erg belangrijk is om:

(i) Uit te vinden waar je kracht zit – bv goed kunnen schrijven

(ii) Niet over jezelf te blijven denken in termen van die diagnose of die diagnose

(iii) Jezelf te gaan zien als iemand met mogelijkheden

(iv) Na te gaan denken over doelen – ook al heb je kwetsbaarheden – die je zou kunnen bereiken en die het leven zinvol kunnen maken

(v) Te verkennen of er ruimte is voor aansluiting bij een spirituele omgeving waar vergeving mogelijk is voor alles wat je is aangedaan

Sorry als dit oppervlakkig is of niet aan de orde – de boodschap is: je bent meer dan je diagnosen en je hebt mogelijkheden!

Beantwoord door: Jim van Os op 15 juli 2017

Gerelateerd

Meer over

Psychosegevoeligheid

Lees ook