In 2012 is bij mij de diagnose schizofrenie gesteld. Ik ben er toen op advies van een kennis veel over gaan lezen en ben erover in gesprek gegaan met mijn omgeving. Ook kreeg ik professionele hulp op de universiteit en bij de GGZ. Dat hielp mij allemaal om beter met de diagnose om te gaan en om de draad weer op te pakken en meer perspectief te zien.
Ik ga al jaren naar veel clubconcerten toe. In april 2014 ben ik met een vriend naar de band Traumahelikopter in de Merleyn in Nijmegen geweest. Ik kende eigenlijk maar een nummer van hen en ging er een beetje op de gok er naartoe. Het bleek een heel goed optreden te zijn, vol energie! Ik was erg enthousiast na afloop en kocht hun nieuwe album I don’t understand them at all (2014).
In het najaar van 2014 heb er veel naar geluisterd en het werd een van de beste albums van dat jaar. Het nummer dat mij het meest fascineerde was Always being followed. Dat gaat over iemand in een psychose, die net zoals ik paranoia was tijdens zijn psychose. Ik werd er heel erg door geraakt en voelde me begrepen. Ik liet het nummer ook aan andere mensen horen, zodat ze mijn psychose beter zouden begrijpen. Het nummer is ook te beluisteren op Soundcloud.
Hieronder pik ik er een aantal fragmenten uit pikken en beschrijf hoe die voor mij waren tijdens mijn psychose.
“My brother says it’s paranoia
But i am not sure if he’s my brother”
Deze regel geeft eigenlijk heel goed weer dat ik echt in een andere realiteit zat tijdens mijn psychose. Zo zag ik niet altijd mijn familie en vrienden als familie en vrienden, maar ook periodes als acteurs of iets anders.
“Everybody’s staring at me
When I’m walking down the street”
Ik was tijdens mijn psychose meestal bang om alleen over straat te gaan als er veel mensen op straat waren. Ik had het gevoel alsof iedereen mij aankeek en had veel betrekkingsideeën bij de natuur, mensen en voorwerpen, zoals bijvoorbeeld de wind, treinen en dieren. Ik was er allemaal erg bang voor.
“I think I need some medication
All I wanna do is sleep”
Ik had echt het gevoel dat ik iets nodig had om weer beter te worden. Uiteindelijk waren dat antipsychotica die mij uit de psychose haalde. Ik wilde eigenlijk zo lang mogelijk uitslapen en zo vroeg mogelijk naar bed, omdat mijn dag een nachtmerrie was. Als ik sliep, dan had ik tenminste even rust. Uiteindelijk stond ik best op tijd op en ging wat vroeger dan normaal naar bed.
“They know who you are
They know where you are”
Tijdens de psychose had ik het gevoel dat ik nergens veilig was. Misschien alleen op de wc dat ik mij prettig voelde, waardoor dat precies kwam weet ik niet. Ik had de hele tijd het gevoel alsof ik werd opgejaagd. Ik kon niet even op bed liggen of rustig een boek lezen op een stoel. Dan werd ik heel snel weer angstig en onrustig.
Uiteindelijk heeft dit nummer een grote rol in mijn acceptatieproces gespeeld. En nu, een paar jaar later mede omdat ik schizofrenie al negen maanden elke dag uitlach met mijn omgeving, zie ik schizofrenie inmiddels als grote leraar en beste vriend. Omdat ik er zo veel van heb geleerd en mij er elke dag zo door ontwikkel.
Always being followed
I don’t feel so good now
I think I’m followed by the FBI
I’m followed by the CIA
I’m gonna die die die
Should I call a doctor?
Someone should get a hold of me
My brother says it’s paranoia
But I’m not sure if he’s my brother
People following me
Following me around
All across town
Everybody’s staring at me
When I’m walking down the street
It’s the Russian secret service
They’re gonna beat beat beat me
Where the hell’s my doctor?
He should get a hold of me
I think I need some medication
All I wanna do is sleep
They know who you are
They know where you are
You got nothing to fear
You got nothing to hide
Geef een reactie