Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Jeroen Kloet

Jeroen Kloet is psychiater en kampt zelf met een wiebelige geest. Hij blogt op persoonlijke titel.  Hij heeft de intentie om deze twee kanten van de behandeltafel meer tot elkaar te brengen. Hij is initiatiefnemer van het Anti Stigma Café, een initiatief om stigma rondom psychische kwetsbaarheden te doen verminderen.

Wuivend riet, over collectieve kwetsbaarheid en veerkracht

collectieve kwetsbaarheid

Jeroen Kloet komt in deze blog met een prachtige metafoor: wuivend riet, een verbeelding van collectieve kwetsbaarheid én veerkracht. Hij eindigt met een kwetsbare vraag, waarmee hij voor zichzelf focus creëert voor de komende tijd.

Riet is mooi. Het is broos en krachtig tegelijk. Bij iedere windvlaag danst het mee. Worden de weersomstandigheden onstuimig dan gaat het snel plat. Plat tegen de grond. Maar klaart het weer op dan plooit het even makkelijk ook weer mee. Alsof er niets gebeurd is. Zo is riet.

Riet staat zelden alleen

Het komt in grote getalen, we noemen het rietvelden. Ooit zoiets moois gezien als een wuivend rietveld? Waar je de wind doorheen ziet trekken als een golf? Rietstengels plooien allemaal mee met de wind, in koor. Om zich weer op te richten als de windvlaag voorbij is gegaan. Het is de synchroniciteit die zo boeit. De gevoeligheid van iedere rietstengel.

Het overweldigende van een enorm veld vol met zoveel fijnbesnaardheid

Collectieve kwetsbaarheid kan net zijn als riet. Het gaat makkelijk om bij zwaar weer. Het recht echter ook weer de rug, keer op keer, als de storm voorbij is gegaan. Het vertoont dikwijls een enorme flexibiliteit en veerkracht. Maar soms blijft het ook lang liggen en lukt het niet meer eigenhandig omhoog te komen.

Riet is mooi. Vooral als het komt in velden. Misschien kunnen we als mensen met een psychische kwetsbaarheid wel wat leren van dit fenomeen. Het is maar een idee. Een suggestie.

Zouden mensen met een psychische kwetsbaarheid ook zoveel mooier worden als deze collectieve kwetsbaarheid zich verenigt?

En uiteraard doen ze dat al op allerlei manieren. En zelf moet ik nog mijn eerste echte stappen zetten in het land van de lotgenoten. Mogelijk daarom mijn vraag. Ik denk, meen het zelfs zeker te weten:

Me verenigen, daar zal ik me sterker door gaan voelen. Me er meer gehoord en gezien door zal gaan voelen. Me er door gesteund zal gaan voelen.

Waarom wacht ik dan toch al zo lang met het zetten van die stap? Wat zorgt nu precies voor de weerstand?

Sinds kort heb ik me aangesloten bij een groepje hulpverleners die ook werken met eigen ervaring vanuit psychische kwetsbaarheid. Dat is al iets. Maar waarom toch niet die stap proberen te maken naar andere lotgenoten?

Iets houdt me tot op heden tegen. Vooroordelen? Onbekendheid? Ik weet het oprecht niet zo goed. De komende tijd ga ik me op deze vraag richten:

“Wat kan lotgenotencontact voor mij betekenen?”

Reacties

8 reacties op “Wuivend riet, over collectieve kwetsbaarheid en veerkracht”

  1. Sylvia

    Een mooie metafoor.
    Ik wil me er graag mee verbinden.
    Van binnen voel ik dat ik me ook graag zou willen aansluiten bij het groepje hulpverleners/lotgenoten. Ook ik word tot nu toe tegen gehouden door iets binnen in mezelf. (Angst..onzekerheid..?
    Momenteel ben ik thuis. Depressie heeft me uiteindelijk ingehaald.
    Ik werk aan mijn herstel.

  2. Ellis van Akkerveeken

    Wat een bijzonder mooie metafoor Jeroen, dankjewel hiervoor!

    1. Jeroen Zwaal

      Dank je Ellis!
      En ik leer er zelf ook zo van, als zoiets schrijvend ontstaat. Hoe kan je én naar een boom lopen én diezelfde boom zijn (terwijl een boom nooit van z’n plek komt). En het kan! 🙂 er zo plotseling naar te kunnen kijken.. fijn! Dat anderen meekijken.. nog fijner! En het herkennen: fijnst!

  3. E.Hofman

    Ik zou wil Jeroen voorstellen het woord “lotgenoten” te wijzigen in “Bondgenoten”
    Dat geeft m.i. meer kracht aan het samen optrekken (“in ver’bonden’heid”) dan aan het woordje “Lotgenoten”

    gr

  4. Deze metafoor spreekt mij aan. Na de hel van de psychose wil ik niets liever dan lekker meewuiven met de wind. Eigenlijk kan nu veel van wat ik heb verloren of wat mij ontnomen is nu missen als kiespijn.

    Stichting Mind heeft zichzelf als doel gesteld clienten te verenigen. Voor mijn moverende redenen is het niet mijn club, maar als je een platform zoekt voor lotgenoten is dit een grote vijver. Even goed nadenken of je daar in wilt springen, of aan de zijkant van het water rustig wilt blijven wuiven als een stukje riet.

  5. May-May Meijer

    Wat een prachtige metafoor, wuivend riet. Je noemt het collectieve kwetsbaarheid. Het doet mij denken aan het begrip ”collectieve intelligentie”. Ken je dat? Ik heb even een definitie van internet geplukt: De kern ervan is dat we samen meer weten dan alleen, en dat de intelligentie van de groep als geheel, groter is dan de optelsom van individuen. Als voorbeeld is me een keer genoemd de kracht van een zwerm vogels. Een vogel kan niet in zijn eentje de reis naar Afrika maken, maar samen kunnen ze het wel.
    Mooi dat je je hebt aangesloten bij een groepje hulpverleners die met eigen ervaring met psychische kwetsbaarheid werken. Je vindt vast uit wat lotgenotencontact voor je kan betekenen, zeker als dat een belangrijke vraag voor je is. Als ik zelf niet weet of iets zinvol is om te doen, dan denk ik soms: onderzoek alles en behoud het goede. Ik sluit me aan bij Jeroen en wuif ook graag met je mee!

    1. May-May

      *Ik wuif graag met jullie mee bedoel ik!

  6. Jeroen Zwaal

    Het mooie van riet, op de grens van water en land: de rietwortels zorgen ervoor dat modder vaste grond wordt, dat nieuw land minder snel wordt weggeslagen in de storm.

    Riet is een pionierende plantensoort. Het gaat groeien waar er land begint, waar er vrije ruimte is. Ook op een plek waar het veel te verduren heeft: wind water, storm. Zo prachtig hoe je dit vertaalt naar de mens met een kwetsbaarheid. De pionierende mens op nieuw te bouwen grond. Ik wuif graag met je mee. 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *