Graag wil ik mijn blog over mijn psychotische ervaringen met jullie delen. De blog is getiteld ‘Jezus Christus’ en e.e.a. vond plaats in de periode 2018 tot en met 2021.
Dit is een vervolg op mijn voorafgaande 4 blogs.
Jezus Christus was een bijzondere joodse man die volgens het christendom de Zoon van God was. Jezus kon door oplegging van zijn handen de zieken genezen. Invalide mensen konden na een aanraking door Jezus weer lopen, blinden konden weer zien en doven konden weer horen. Zo luidt het verhaal volgens de Bijbel althans.
Reïncarnatie van Jezus Christus
In mijn psychose nummer twee en nummer drie dacht ik dat ik de reïncarnatie van Jezus was. Tja, dat dacht ik echt en ik geloofde het ook echt. Jezus heeft altijd gezegd dat hij weer zou terugkomen op aarde. En daar wacht de hele christelijke bevolking volgens mij met smart op.
In mijn psychoses wist ik het zeker: het moment was daar, ik was Jezus en ik was weer op aarde. Ik was hier om de wereldbevolking te redden van de ondergang en dat was hard nodig.
In die tijd deed ik aan Kundalini-yoga en zongen we ook mantra’s voor of na de rek- en strekoefeningen. Eén van deze mantra’s was ‘Ek Ong Kar Sat Nam Siri Wahe Guru’. (Tja, ik kan er ook niks aan doen.) Maar goed, de leraar legde uit waar deze mantra voor stond en uiteraard dacht ik dat deze mantra helemaal op mij sloeg. Het betekende zoiets als: ‘Er is een Schepper, Zijn naam is Waarheid, Groot is Zijn Almachtige Wijsheid’.
Nou, mijn wijsheid was in die tijd inderdaad allemachtig groot, (dacht ik toen.) Ik zong deze mantra de hele dag in mijn hoofd, maar op een gegeven moment ging het van kwaad tot erger en stond ik bij kennissen die ik helemaal niet vaak zie of spreek thuis deze mantra te zingen. Mark Rutte was namelijk op de televisie aan het verkondigen dat er een avondklok zou komen en ik dacht dat ik hem met mijn mantra op andere gedachten kon brengen door de televisie heen.
Net als Jezus Christus mensen genezen
Ook dacht ik dat ik mensen kon genezen door ze aan te raken, maar op een gegeven moment wist ik zeker dat het ook al zo was als ik alleen maar naar hen keek. Overal waar licht brandde als het donker was waren mensen al verlicht, ik moest me alleen nog richten op daar waar het donker was of daar waar er iemand ziek was. Het was best haalbaar allemaal.
Op een gegeven moment wist ik zeker dat met genoeg liefde voor elkaar je de hele dood kon uitwissen. Mensen zouden dan eeuwig leven, want ze zouden geen stress of verdriet of angst meer kennen want er zou alleen maar liefde in de wereld zijn en daardoor zouden mensen oneindig oud kunnen worden. Ik was er zelfs op een moment van overtuigd dat we een trap naar de hemel konden bouwen en dat de doden dan ook weer tot leven zouden komen.
Je leest het al: ik had veel werk te verrichten: want hoe moest het dan wanneer mensen als Adolf Hitler weer die trap af kwamen? Wel, ik moest dus zo veel mogelijk mensen verlichten, want met zijn allen konden we dan ook zo iemand omkeren naar het licht, als hij weer tot leven kwam. Jaja, dit waren toen echt mijn gedachten. Als het achter de rug is kun je je er geen voorstelling meer van maken, maar op dat moment geloof je heilig dat het allemaal echt is en dat je een eureka-moment aan het beleven bent.
Jezus Christus en Osama Bin Laden
Mijn vader was marketingdirecteur van een bekend koffiemerk en leverde in zijn werktijd koffie aan de familie Bin Laden. Zijn team bleef koffie leveren ondanks het feit dat de familie niet betaalde. Totdat mijn vader daar achter kwam en de leveringen stopzette. (Niemand had dat tot dan toe gedurfd.)
In mijn psychose was ik ervan overtuigd dat ik het moest opnemen tegen de nazaten van Bin Laden. Die wisten dat ik de ‘dochter van‘ was en dat ik stiekem ook de reïncarnatie van Jezus was en zij hadden het nu dus dubbel op mij gemunt. Er waren dus twee kampen in de wereld. Eentje die mij steunde in mijn missie naar een verlichte wereld en eentje die de Bin Ladens van deze wereld steunden en die meer en meer duisternis de wereld in probeerden te brengen.
Ik liet een tatoeage zetten net boven mijn rechterhand
Een hartje met een oneindigheidsteken er doorheen. Een hartje want we hadden liefde nodig en het oneindigheidsteken want met die liefde konden we uiteindelijk het eeuwige leven bereiken. Af en toe dacht ik te voelen dat mijn tatoeage zeer deed. Ik dacht dat dat een teken was dat er gevaar zat aan te komen. Een teken dat ik op mijn hoede moest zijn voor onder andere die Bin Ladens die dan waarschijnlijk in de buurt waren. Net als het litteken van Harry Potter zo’n beetje.
Gelukkig ging het allemaal – met behulp van medicatie – weer over. Maar ik schaamde me naderhand kapot voor alles wat ik gedaan, gezegd, gezongen en verzonnen had. Waar mijn eerste psychose vrij anoniem verliep, verliepen deze tweede en derde psychose helemaal in het openbaar. Ik had in mijn psychoses geen schaamte. Ik dacht dat alles geoorloofd was want ik was immers de uitverkorene. Dus ik mocht alles doen om te bereiken wat ik bereiken moest.
Maar na de psychoses wilde ik het liefst emigreren naar een ver land waar niemand mij kende, als dat had gekund. Ach ja, maar de tijd zal alles weer rechttrekken. Nu eerst nog even op de blaren zitten…
Meer lezen over geloof en psychose?
- Jezus Christus – als je denkt dat je Jezus Christus bent
- Ik ervaar de Liefde van God – herstelverhaal van Diana
- De religieuze onderstroom – Michael Elias over geloof als steun
Behoefte aan een luisterend oor?
Wil je je verhaal kwijt? Onze PsychoseNet chatprofessionals staan voor je klaar.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie