Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Pien

Pien is nu 24 jaar bij een GGZ instelling met psychosegevoeligheid. Zij heeft ervaring met het opgroeien met een ouder met  psychiatrische klachten, emotionele verwaarlozing en trauma door buitenlandse opnames. Zij wenst en hoopt dat er een stevige wind van verandering komt in de reguliere GGZ.

Media en de GGZ- kanttekeningen bij de GGZ in het nieuws

Pien - krachtige media

Pien denkt na over hoe mensen met een psychische kwetsbaarheid in de media worden neergezet. Ze ontdekt een methode van journalistiek die kan bijdragen aan een positief effect op de samenleving. “Wie de media controleert, controleert het verstand” Jim Morisson.

Afgelopen jaar viel me op dat er een hoop programma’s waren op televisie over de psychiatrie: “Tygo in de psychiatrie”, “Honderd dagen in je hoofd” “Blue Monday.” Elk programma bracht mij verschillende zaken; ze waren soms schokkend, zetten aan tot nadenken, brachten nieuwe inzichten, herkenning en raakten soms in het hart. Soms ook, werd ik geconfronteerd met mijn eigen verleden.

Elk programma bracht mij verschillende zaken..

Door met name het programma “honderd dagen in je hoofd” ben ik gaan nadenken over de manier waarop de media de psychiatrie in beeld brengen. Zou het niet beter zijn om ook meer voorbeelden van herstel te laten zien bijvoorbeeld? Nieuwe ontwikkelingen en inzichten of mogelijke alternatieven?

Ik vond deze nieuwe journalistieke beweging op het internet

Constructieve journalistiek” is een reactie op toegenomen roddeljournalistiek, sensatiepers en negatieve vooroordelen van de nieuws media vandaag de dag. Het is een aanpak die erop gericht is om het publiek een eerlijk, accuraat en context gerelateerd beeld van de wereld te geven. Dit zonder het negatieve teveel te benadrukken of wat er mis gaat.”

Het is een beweging die méér de nadruk legt op positieve aspecten, processen of alternatieven.

De beweging is gericht op het minder focussen op wat er mis gaat of slechts het in beeld brengen van een situatie. Deze vorm van journalistiek legt méér de nadruk op positieve aspecten, processen of alternatieven. De nuancering van het verhaal, oplossingen en het het stimuleren van maatschappelijk debat. Over mogelijke effecten van media uitingen op de samenleving en op betrokkenen wordt van tevoren helder nagedacht.

Het bericht voldoet in elk geval aan de eisen van de roddelpers..

De Nederlandse roddelpers is een voorbeeld van non-constructief media gebruik. De berichtgeving is bijvoorbeeld gericht op kijkcijfer-knallende berichten over de “gevaarlijke verwarde personen”.

Bijvoorbeeld: op een commerciële tv zender was er een item over het gevaar voor hulpverleners en politie door dwarsliggers of agressieve personen, waarbij de politie benadrukte dat de hulpverleners de ruimte nodig hebben: “ blijf van onze hulpverleners af!”

Vervolgens komt er een ex- ambulance medewerker in beeld en ze vertelt een verhaal over een verward persoon in de ambulance die met bebloede handen haar probeerde naar zich toe te trekken en te kussen. Vervolgens bedreigde hij haar door de zeggen dat hij haar zou doodschieten.

Ik was flabbergasted!

Zeer schokkend voor de vrouw maar wat heeft dit voorval te maken met het onderwerp van het item? Was het uit de context gerukt? Het onderwerp was toch gericht op een groep mensen die doelbewust de dienstverlening belemmeren? Het bericht voldoet in elk geval aan de roddelpers eisen: sensatiegericht, gebrek aan nuances, generaliserend, en vooroordelen bevestigend/versterkend.

Constructieve Journalistiek in een notendop:

  • Focus op oplossingen
  • Bericht de nuances
  • Stimuleer (maatschappelijk) debat

In het programma “100 dagen in je hoofd” wordt alleen een situatie geschetst zoals deze nu is. Ze wilden meer te weten te komen over de cliënt achter de kwetsbaarheid, naast dat ze de ervaringen van de programmamakers in beeld willen brengen. De insteek was denk ik niet persé om een constructief doel te bereiken: er waren geen problemen of oplossingen geformuleerd, er werden geen kritische vragen gesteld over de werkwijze en er werd niet nagedacht over alternatieven of de nieuwe huidige inzichten.

Wellicht is er wel een menselijker beeld ontstaan van de psychiatrische patiënt..

Het programma heeft wel één punt wel bereikt mijns inziens

‘Stimuleer (maatschappelijk) debat’. Veel mensen waren ontroerd door het programma en de deelnemers. Mensen gingen nadenken over de eigen kwetsbaarheid. Er is veel media aandacht en discussie geweest. Wellicht is er wel een menselijker beeld ontstaan van de psychiatrische patiënt. Ik zie het dus niet als een programma dat verandering of vooruitgang in de psychiatrie teweeg zal brengen, dat was niet het doel. Misschien is het een programma dat wellicht meer warmte heeft gecreëerd bij een groter publiek richting mensen in de psychiatrie en de hulpverlener.

Een mooie stap zou zijn om door te pakken

Een nieuw knallend programma creëren, met makers die verantwoordelijk en bewust zijn van het maatschappelijk effect en de mogelijkheden voor de toekomst. Een programma dat platform biedt voor alle geweldige nieuwe inzichten in de psychiatrie van de afgelopen jaren. Uitgelichte meningen van cliënten, ervaringsdeskundigen, hulpverleners, artsen, familie, vrienden en betrokken mensen met visie. Positief en toekomstgericht. Makers die het volste besef hebben van de positieve kracht van de media.

Afbeelding: moritz320 Pixabay

Reacties

2 reacties op “Media en de GGZ- kanttekeningen bij de GGZ in het nieuws”

  1. Yasmaine

    Hey Pien,

    Mooie opbouw in je stuk. Ben het ook eens met je redenering. Het lijkt lastig voor de ‘media’ om nuances en de vele kleuren grijs weer te geven. Wellicht ook omdat er domweg nog te weinig algemene kennis is qua kwetsbaarheden, en voornamelijk psychosegevoeligheid.

    Heb er ook navraag gedaan in mijn omgeving, vele kunnen de dame herinneren die met het bord bij de 2e kamer stond. Met de eeuwig durende wachtlijsten e.d….
    Maar voor de rest, weinig herkenning bij de gemiddelde mens betreft psychosegevoeligheid in de media. Behalve de ‘levensgevaarlijke’ voornamelijk mannen met psychose dan. Wat een informatie armoede.

    Het is ook een beeld dat bij veel mensen daadwerkelijk hun herstel remt. Wel zie ik langzaam wat beweging, maar het gaat allemaal zo traag.

    Bij honderd dagen in je hoofd, de dwangmedicatie die werd gegeven… Van te voren werd meneer even verteld (in de woonkamer!) dat hij dwangmedicatie zou krijgen. Echt heel verdrietig. Of de presentator die echt er van overtuigd is dat hem het niet zou kunnen overkomen. Tjah, misschien is dit wel het niveau 🙁

    Maar we komen er wel, met zijn alle. Gewoon blijven schrijven kan denk ik al wonderen verrichten.
    Nogmaals, bedankt!

    Groetjes

  2. Ir. Niels van Geem

    De media heeft vooral als doel de bevolking te informeren met feiten over misstanden en gebeurtenissen in de maatschappij. Het programma Tygo in de psychiatrie was de harde werkelijkheid van mensen die in de tang van de hulpverlening waren beland, Dankzij Jason, ook een klant van GGZ, is er nu een grote schoonmaak in de gesloten jeugdzorg. Het berichten over wantoestanden heeft meer effect dan alleen positief nieuws. De GGZ in Nederland is niet meer dan een gevangenis, waar je NOOIT een gesprek hebt behalve over gedwongen medicatie, over chanteren met vrijheden, over isoleercel met geweld door de “hulpverleners” Dat mag omdat zij een mening over mij hebben. Ik ben normaal als ik dat toelaat? Dank je de koekoek.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *