Je hebt bier, je hebt wijn en je hebt champagne. Zo is het ook met drugs: je hebt wiet/hasj, je hebt XTC en je hebt cocaïne, ook wel de champagne onder de drugs genoemd. Heroïne buiten beschouwing gelaten, want als je daar eenmaal aan begint, betekent het vaak ook definitief je ondergang.
Ik vraag me nog vaak af of mijn leven anders was gelopen, als ik niet op die bepaalde dag, op dat tijdstip, daar was geweest. Maar helaas moet ik eerlijk zeggen dat ik een (ex-)drugsverslaafde ben.
Ik heb geproefd van die bittere champagne, en kon hem negen jaar niet laten staan
Dag in dag uit heeft het mijn leven beheerst. Tot het punt dat ik er bijna kapot aan was gegaan en dat ik niet eens twee keuzes meer over had. Nee ik had er één: mezelf gedwongen laten opnemen en coldturkey afkicken.
Ik was negentien toen ik voor het eerst echt in aanraking kwam met drugs. Ik kreeg een verkeerd vriendje en hij bood me cocaïne aan. Ik haalde mijn neus op: hatseflats! Het steeg meteen naar mijn hoofd, mijn hart begon sneller te slaan, ik voelde me fantastisch, ik voelde me fit, ik moest bewegen, ik moest praten, ik moest iets doen, ik moest ik moest ik moest…
Maar dat was ook de nacht waarop ik helaas in de valkuil van het gebruiken was gevallen, ik moest gebruiken vanaf dat moment.
De drugs boden me alles wat ik miste, het bood me zekerheid, verdoofde mijn pijn, nam mijn verdriet weg en gaf me boordevol energie
Gebruiken kost je veel geld, daarom ben ik ook gaan experimenteren met middelen die goedkoper waren, zoals amfetamine en xtc. Ik blowde dagelijks om toch een paar uurtjes slaap te kunnen pakken. Amfetamine had min of meer hetzelfde effect als cocaïne, alleen smaakt het, zeg maar gerust, vies.
Door mijn gebruik, moest ik me vaak in allerlei bochten wringen om aan geld te komen. Bovendien heb ik mijn gebruik heel lang geheim kunnen houden, dus was mijn leven er één van list en bedrog.
Na negen jaar te hebben gebruikt, waarin mijn familie het ook doorhad, maar niet wist wat ze konden doen, volgde mijn psychose.
Het begon heel licht doordat ik paranoïde en achtervolgingswaan begon te krijgen
Dat merk je natuurlijk zelf wel, want daar ondervind je zelf hinder van. Ik ging de gordijnen afplakken en was erg angstig om over straat te gaan. Maar later begon ik echt boodschappen te halen uit kranten en dacht ik dat berichten van de radio en televisie aan mij gericht waren. Ik dacht dat ik God was en ben ook een ‘Infinity-tocht’ gaan houden.
Voor mijn familie was ik spoorloos. Ik was namelijk op straat gezet bij mijn nieuwe huisbaas omdat het allemaal niet officieel geregeld was. Door mijn psychose besefte ik niet hoe ernstig dat was en ik geloofde nog steeds dat er een ‘oneindig’ feest voor mij werd gehouden en ging daar naar op zoek.
Uiteindelijk ben ik geëindigd op mijn blote voeten op het vliegveld in Eindhoven omdat ik naar Frankrijk wilde vertrekken
Tijdens mijn psychose had ik een stem in mijn hoofd waarop ik vertrouwde. Hij zei mij wie ik wel en niet kon vertrouwen. Gelukkig is dat – achteraf gezien –allemaal goed gekomen. Maar het had veel slechter af kunnen lopen.
Na veel pijn en moeite heeft mijn familie mij gedwongen op kunnen laten nemen. Eerst heb ik een aantal weken in de separeer gezeten. In het begin was de ‘stem’ nog aanwezig, maar omdat ik medicatie kreeg, verdween ook de stem op een gegeven moment. Op het moment dat dat gebeurde, voelde ik me heel alleen. Maar gelukkig kwam ik toen ook langzamerhand meer in de realiteit te staan en besefte ik weer wie de mensen om me heen waren en ervoer ik daar steun van.
Waarom ik in de valkuil van de drugs ben gevallen?
Ik geloof dat iedere drugsgebruiker een bepaalde kwetsbaarheid bezit. Zo kan er verslavingsgevoeligheid in de familie zitten, kan de persoon zelf een kwetsbaarheid bezitten, heeft het te maken met het milieu waar je vandaan komt en in wat voor omgeving je opgegroeid bent. Maar ook workaholics en mensen die zo veel geld bezitten dat ze er geen raad mee weten, zijn een kwetsbare groep. In mijn geval was er sprake van verslavingsgevoeligheid binnen de familie én ik had borderline waar verslavingsgevoeligheid ook één van de kenmerken van is. Bovendien was ik letterlijk erg kwetsbaar en op zoek naar iets in mijn leven waardoor ik me beter kon voelen.
Ik geloof dat er tijdens en na je gebruik eigenlijk drie fases zijn, namelijk:
- de experimenteerfase
- de gebruikersfase en
- de herstelfase
Sommige mensen blijven in de experimenteerfase en kunnen hun gebruik blijven beperken, of stoppen er na een paar keer gewoon mee. Anderen komen na de experimenteerfase in de gebruikersfase. De één blijft hierin, de ander wil hieruit, maar het lukt hem of haar niet. En de ander heeft geluk en komt in de herstelfase en kan zijn gebruik beëindigen, of heeft zelden tot nooit meer een terugval.
Ik zit in de herstelfase
Na mijn psychose en een langdurige opname om te herstellen, heb ik eerst vier jaar begeleid gewoond voor ik zelfstandig ben gaan wonen. Nu woon ik inmiddels twee jaar op mezelf met mijn beestjes en het gaat redelijk, tot goed. Helaas heb ik nog weleens een kleine uitglijder gehad, maar ik vecht er keihard voor en wil vooruit in het leven.
Aan mijn psychose en langdurig gebruik heb ik helaas wel achterdocht en angsten overgehouden, maar dat gaat de ene dag beter dan de andere. Ook heb ik een gedeeltelijke studie communicatie en journalistiek gevolgd en ben ik met meer dan een 8 gemiddeld geslaagd. Als je een psychose hebt gehad wil dat niet zeggen dat je leven voorbij is, maar wel dat je voorzichtig moet zijn met bepaalde dingen, zeker met drugs en alcohol.
Of ik mijn psychose wijt aan de drugs? Ja absoluut! Ik weet zeker dat niet gebeurd was als ik nooit drugs had gebruikt.
Kristel
Geef een reactie