Ik ben op zich een hele vrolijke en positief ingestelde jongen. Er zijn weinig situaties waar ik me echt druk om maak. Toch zijn er enorm veel kleine dingen die mij teveel worden..
Zo kan ik al een rotdag hebben als een conversatie niet goed loopt. Ook kan ik in een gesprek vaak niet de woorden vinden die ik wil. Ik ben niet wie ik wil zijn, en twijfel bij elke stap die ik neem wat een ander van mij denkt. Terwijl ik uiteindelijk toch altijd al doe wat ik zelf wil. Ik zie van weinig dingen nu nog het positieve in.
Ik ben op zich niet ontevreden met mijn leven. Maar toch komen de negatieve gedachten vaker naar voren dan positief. Mijn vader heeft zelf last van manische depressies en zocht daar nooit hulp voor. Zodoende is uiteindelijk ook het contact met hem verbroken. Ik wil niet dat ik mij ook ga distantiëren van de mensen die dichtbij staan en dus te weten komen wat hier de oorzaak van is. Ook heb ik weinig energie en val ik moeilijk in slaap. Toch heb ik regelmatig uitbarstingen in mijn energie en ben ik op sommige momenten extreem vrolijk. Maar dat kan zo in 1 sec over zijn. Ook vrienden stuur ik steeds minder vaak een bericht.
Ik ben me bewust van wat er gebeurt maar waarom? Geen idee…
