Beste Jim,
Mijn zwager (22 jaar oud) heeft al sinds jongs af aan psychoses. Getriggered door trauma\’s (misbruik, in een gevangen isoleercel gezeten, in elkaar geslagen) en door drugsgebruik zit hij nu af en aan in een crisiscentrum en wanneer het beter gaat komt hij in jongerenhuis. In beide situaties is het niet ideaal voor hem. Hij woont samen met andere jongeren die psychoses hebben en in die huizen gebeuren heel veel dingen, zoals bijv. jongeren die slaags raken met elkaar of het huis kort en klein slaan tijdens een psychoses. Over de jaren heen zie ik dat hij zich steeds meer opsluit en vereenzaamd. De reden waarom hij in deze jongeren huizen zit is, omdat zijn moeder helaas niet goed voor hem kan zorgen, want ze is te weinig thuis, zijn vader geeft niet genoeg om hem en zijn andere zussen zijn druk met hun gezin. Wij wonen momenteel te ver weg (hij zit in Nijmegen en wij in Amsterdam) om er constant naar toe te rijden. Afgelopen week is er weer een incident gebeurd. Hij nam schijnbaar zijn pillen al een tijd niet en liep verward, half naakt met shampoo over zijn lichaam door de buurt heen te gillen. Hij werd direct in een crisiscentrum opgesloten. Waar hij onder mensen zitten die hem constant bedreigen (zij hebben zelf ook psychische problemen) of hem angstig maken. Ik en mijn vriendin zijn eigen ondernemers. Mijn vriendin, zijn zus, is elke dag de hele dag thuis. Ik ben ook vaak thuis, omdat ik mijn eigen tijd kan indelen. Wij hebben een rustig huishouden, in een rustig gedeelte van Amsterdam. Mijn vraag is zal jij aanraden om hem in huis te nemen? Wij zijn van mening dat zijn symptomen alleen maar erger worden in de jongerenhuizen waar hij vooral aan zijn lot overgelaten wordt en hij soms dagenlang niet uit zijn kamer komt. Wij hopen dat een rustig huishouden waar hij in kan leven, met iemand die hij vertrouwd (zijn zus) en die hem wellicht kan begeleiden naar een leven met wat meer dagbesteding dat hij misschien een betere kwaliteit van leven heeft en misschien iets meer kans van slagen heeft om later in een begeleid woonsituatie terecht te komen. De familie verklaart ons voor gek, omdat ze denken dat we het te licht nemen. Nu doen we dat zeker niet, maar we kunnen het niet meer aanzien dat hij op zo’n jonge leeftijd al aan zijn lot wordt overgelaten. Ik hoor graag je mening.
Groetjes,
J
