Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Hij zit na bijna vier maanden nog steeds in een psychose. Hij wil veel FaceTimen met mij als moeder en spreekt keer op keer zijn wanhoop uit.
Heel goed maar ik bereik hem niet met woorden , ik kan hem niet troosten. Wat zeg ik nou om iets voor hem te doen, naast mijn wekelijkse bezoek? Geen enkel woord helpt hem. Ik word zelf ook een beetje wanhopig ervan namelijk.
Toen mijn zoon was opgenomen en ik hem op kwam zoeken wilde hij niet met mij spreken. Hij zat vast in woede en wanhoop. Maar toen de opname voorbij was en hij weer in betere staat was, was hij toch dankbaar dat ik was geweest.
Met andere woorden: ook deze fase is onderdeel van een langdurend proces waarin van zowel jezelf als je zoon majeure aanpassing wordt vereist.
Voor nu geldt: laat gewoon zien dat je er bent, dat je betrokken bent, van hem houdt.
Geduld is essentieel.
En praat met anderen – zoek zelf een luisterend oor. Je hebt het nodig.
Groet Jim
