Mijn ouders (81 en 79) wonen zelfstandig en zijn voortdurend in gevecht in een destructief interactie patroon dat in meer dan 50 jaar is opgebouwd en diep geworteld is.
Mijn moeder voelt zich er compleet doorzitten, huilt continu, heeft geen zin meer in het leven en schreeuwt om aandacht/hulp, maar wil/neemt geen actie. Initiatief van mij (dochter, enig kind 50) door contact te leggen met de huisarts om iets aan de situatie te doen resulteerde twee jaar geleden in een gezinsdrama. Ook nu wijst zij de suggestie om de stap naar de huisarts te nemen af (vooringenomen beeld over oplossing die zij niet wil).
Wat kan er wel? Is er sprake van crisis?
Wat is een weg naar hulp voor moeder die er doorheen zit maar niet(s) wil?
Antwoord
Ik neem aan dat je dit pseudoniem niet voor niets hebt gekozen. Je ouders zijn volwassen mensen en hebben kennelijk al langdurige relatieproblematiek. Het is niet aan jou om dat op te lossen, maar aan hen.
Hoge leeftijd ontslaat mensen niet van de plicht om hun problemen zelf op te lossen, of als dat niet lukt, om hulp te vragen. Doen ze dat niet, dan is ook dat hun eigen keuze. Bekommer je als dochter om hen waar het zinvol is, maar meng je niet in iets wat zij kennelijk niet willen aanpakken.
Ook ruzie is een manier van samenleven. Onmacht misschien, maar dan is het ook niet anders.
Vriendelijke groet, Ralph Kupka
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 50
Beantwoord door: Ralph Kupka op 20 mei 2019
