Mijn moeder van 71 heeft de diagnose bipolaire stoornis. Ze is twee keer gedwongen opgenomen geweest. Mijn vader is 75 . Ze wonen samen in een rijtjeshuis. Mijn vader heeft oorsuizen en darmproblemen. De laatste tijd is hij steeds vaker ziek. Hij is altijd erg zorgzaam en vraagt niet gauw om hulp.
Ik woon niet om de hoek dus ben er ook niet vaak. Mijn moeder doet huishouden boodschappen en leeft haar oude leventje alsof er niets is gebeurt. Gelukkig neemt ze wel haar lithium in.
Ik maak me zorgen over hoe verder. Mijn moeder wil geen veranderingen en wil dus niet naar een kleiner huis. Veranderingen waren altijd al lastig.
Wat kan ik als dochter doen?
Antwoord
Je moeder heeft een bipolaire stemmingsstoornis, maar ik lees in je bericht niet dat ze daar momenteel ook verschijnselen van heeft. Mogelijk komt dat omdat ze de beschermende medicatie inneemt, in haar geval lithium. Ik neem aan dat ze bij een psychiater in behandeling is die haar dit voorschrijft en haar toestand volgt? Je ouders hebben kennelijk ook veel veerkracht. Veranderingen zijn lastig zoals je schrijft, dat is voor veel mensen zo.
Veranderingen kunnen ook een forse stressfactor zijn, en dat is voor mensen met de kwetsbaarheid voor een psychische aandoening vaak extra belastend. Dus zou ik vooral zorgen dat de huidige situatie zo goed mogelijk gehandhaafd kan worden. En 71 en 75 is ook weer niet zo oud, dus waarom zouden je ouders niet nog een hele poos zo kunnen leven. Het is goed dat je vooruit denkt, maar aan de andere kant: komt tijd komt raad. Als dochter kun je je om ouder wordende ouders bekommeren, zoals je dat ook doet, en dat is zeer te prijzen. Als het nodig blijkt te zijn moet je hulptroepen inroepen.
Het is wel verstandig om nu al in kaart te brengen wie (of welke instantie) op welk moment voor welk soort probleem om hulp gevraagd kan worden.
Vriendelijke groet, Ralph Kupka
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 46
Beantwoord door: Ralph Kupka op 13 mei 2019
