Timo van Kempen heeft ruim 30 jaar werkervaring in de GGZ als verpleegkundige, sociotherapeut en runningtherapeut. Ook werkt hij als Logotherapeut en Geestelijk Verzorger. Zijn expertisen bij PsychoseNet zijn vragen over zingeving, levensbeschouwing, spiritualiteit en religie.
Onze zoon van 25 is – na zijn psychose van 2 jaar geleden – een regelmatige kerkganger geworden. Met Pasen is hij vrijdag naar onze plaatselijke kerk geweest om de kruisweg bij te wonen. Eerste paasdag zijn we samen naar de mis geweest. Zelf ben ik katholiek opgevoed; we hebben onze kinderen niet gedoopt, maar wel regelmatig meegenomen naar de kerk met Hoogtijdagen.
Hoe kan ik het beste omgaan met zijn belangstelling voor de godsdienst?
Beste Maria,
Voor veel mensen kan geloof een bron van grote steun zijn.
Bij mensen die een psychose doormaken, is bekend dat daar vaak religieuze thematieken en symbolieken in naar voren komen. Dus dan is het heel voor de hand liggend dat je zoon ervaart dat hij zich daar verder in wil verdiepen.
Binnen de ggz zijn er een aantal psychiaters die het enorm belangrijk vinden godsdienst te integreren met behandeling.
Uitgerekend vorige week kwam Piet Verhagen, psychiater én theoloog in het nieuws: Dit artikel interesseert je vast.
Binnen verschillende geloven en kerken bestaan natuurlijk wel grote verschillen. Soms ondervinden mensen bij ‘orthodoxe kerken’ er wel hinder van, als ze worden opgezadeld met negatieve beelden over zichzelf, seksualiteit, zonde, ziekte als straf, een strenge God. Persoonlijk spreekt deze manier van geloven mij minder aan en hoor je regelmatig dat mensen dat als last kunnen ervaren.
Maar in zeer veel kerken gebeurt ook veel goeds. Dingen die verbinding kunnen oproepen met ‘het hogere’ en mensen enorm kunnen steunen in hun leven.
Wat mooi dat jullie samen naar de mis zijn geweest met Pasen. Ik zou zeggen: als jij ziet dat je zoon er steun aan ontleent, zou ik hem zeker bemoedigen en steunen. Als je de indruk hebt dat hij ergens mee wordt opgezadeld, zou je daar eens over in gesprek kunnen gaan met hem.
Volgens mij doe je het ontzettend goed. Gewoon af en toe eens meegaan, eens met elkaar over praten kan ook, en eens polsen of e.e.a. wel in een constructieve sfeer plaats vindt in de kerk. Als jullie willen en denken dat je op de juiste plek bent, kan je zoon ook eens contact leggen in de kerk voor een pastoraal gesprek.
Hartelijke groet,
Timo
