Ik ben 22 jaar bekend met psychoses. Ik vraag om hulp bij de GGZ en had daar hoge verwachtingen van dat ik geholpen zou worden. Maar ik wordt elke keer zo teleurgesteld omdat ik het gevoel heb dat ik zo weinig aan de geboden hulp heb. Mijn behandeling is alleen met medicijnen en die heb ik ook echt nodig en gesprekken met SPV-ers. Misschien ik kan mijn problemen niet goed overbrengen, maar ik heb echt het gevoel dat ik heel vaak niet goed begrepen wordt en ben daar soms boos over. Dan vindt ik dat de GGZ meer tegenover de patiënt staat dan naast de patiënt staat. Soms ervaar ik het als een strijd om erkenning en gezien worden door de hulpverleners.
Kunt u mij over dit probleem adviseren?
