Ik kan het allemaal niet meer aan. Ik ben al 3 maanden thuis van werk, studie en verplichtingen. Ik heb gepiekt en gedaald, constant ups en downs meegemaakt maar lijk uiteindelijk alleen meet dieper te zinken.
De laatste dagen/weken voel ik me machteloos. Ik probeerde nog leuke dingen te doen, maar de kleinste dingen geven me al geen plezier meer. Ik ben 24 en ben altijd een jongen geweest die op de voorgrond leefde, overal bij was en daarvan kon genieten. Een sociaal dier en een familie mens. Nu is dit helemaal anders. Ik voel me niet meer op mijn gemak bij mijn ouders, vrienden en kan maar niet omgaan met een meisje die ik heb leren kennen. Het lijkt alsof ik de keuzes niet kan maken en ik pieker over iets wat ik niet in handen heb, of wel?
Ik zou zo graag weer de dingen oppakken en weer gaan genieten, maar hoe kom ik daar weer? Ik heb geen zin om met mijn beste vrienden af te spreken, geen zin om iets leuks op tv te kijken, geen zin in het meisje die ik leuk vind, geen zin om met mijn ouders te zien, maar kan het alleen ook niet meer aan.. Dat geeft de gedachte van het niet meer willen de ruimte om als een danseres door mijn hoofd te dansen. Ik heb woensdag een intake bij de psycholoog, maar het lijkt allemaal nog zo ver weg en ik tel de minuten af, maar hoe ver kom ik daarmee?
Ik kan het niet meer, ik wil het niet meer, maar opgeven is niet de optie. Heb jij misschien de oplossing voor mijn gedrag?
