Als ik een afspraak heb met mijn hulpverleners gaat mijn stressniveau omhoog, zelfs na 5 jaar intens met elkaar op te zijn getrokken. En ze hebben me geweldig gesteund. Ze waren er altijd voor me in de moeilijke perioden.
De stress brengt me uit evenwicht met gevolg meer stress, paniek en overspoeld worden door emoties.
Als ik afspreek heb met mijn psychiater of psychiatrisch verpleegkundige probeer ik zoveel mogelijk af te wegen wat en hoe ik iets zeg. Ik doe dat omdat ik ‘geobserveerd’ wordt met het idee dat ze tegen me zijn en een complot vormen om me in kwaad daglicht te stellen en tegen me gaan gebruiken.
Als ik er weg ga,ben ik ervan overtuigd dat alles wat ik heb gezegd tegen me wordt gebruikt. Ik voel paniek en veracht mezelf niet voorzichtiger te zijn geweest.
Ik probeer mezelf tot orde te roepen dat dit niet het geval is, maar mijn geest neem een loopje met me. Stel je voor dat het wel zo is en ik te goede trouw ben, dan hebben ze me goed beet en zo blijf ik dus uit zekerheid waakzaam. Ik heb moeite met het beoordelen wat de realiteit is. Na ongeveer 2 dagen ebt het wantrouwen weer weg.
Ik heb een bipolaire stoornis 1 en ben psychosegevoelig.
Mijn vraag: Is dit “gewoon” wantrouw en argwaan of iets wat vanuit mijn psychosegevoeligheid getrigged wordt door stress?
Ben benieuwd wat uw oordeel erover is.
