Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn zoon van 34 woont bij mij en weigert alle hulp of medicatie, ik ben zelf nu radeloos en nu zwaar depressief. Ik kan zo niet leven.
Dit is al 14 jaar zo, hij is 3 x opgenomen geweest. Hij wil niks, alleen wiet roken de hele dag. Ik kan dit niet alleen. Heb bij zijn huisarts om GGD verpleegkundige gevraagd, die gaat hij niet willen zien. Voor mezelf krijg ik een maatschappelijk werker over 10 dagen.
Het klinkt misschien heel direct, maar je kunt niet eeuwig voor je zoon blijven zorgen, en je hebt zelf ook een leven nodig. Als ouder kun je lang je eigen leven op een laag pitje zetten en je kunt veel offeren voor je kind – maar het lijkt er op dat je nu ruimte en tijd voor jezelf nodig hebt.
Trek aan de bel als maatschappelijk werk langskomt en geef aan dat je niet zo langer voort kunt. De samenleving heeft ook een verantwoordelijkheid en je zoon heeft er niets aan als jij er ook aan onderdoor gaat.
Het is soms moeilijk om naar een andere situatie te gaan werken, waarbij je zoon misschien ergens anders gaat wonen, bijvoorbeeld in een beschermd wonen vorm, en waarvan je misschien denkt dat het nooit gaat lukken omdat hij niet zonder jou kan. Maar vaak blijkt er veel meer mogelijk dan je denkt en kan het goed zijn voor zowel de ouders als het kind dat er naar een andere situatie wordt toegewerkt.
Voel je niet schuldig en trek aan de bel – je hebt zelf nu hulp en ruimte nodig en er dient in ieder geval op korte termijn tijdelijk een andere oplossing voor jou te worden gecreëerd.
Wees duidelijk en vraag de maatschappelijk werker om je hierbij te helpen.
Hope this helps, en heel veel sterkte en dank voor wat je doet voor je zoon,
Jim
