Beste Ralph,
Wij zijn twee vriendinnen die bevriend zijn met onze vriendin A. We kennen A. al sinds de middelbare school. Vanaf deze leeftijd was ze altijd al bijzonder slim maar ook sociaal onhandig en bijzonder perfectionistisch en rechtlijnig. We hebben altijd wel een vermoeden van autisme gehad.
Sinds ongeveer vier jaar gaat het steeds slechter met haar, ze belandt in depressies die plots kunnen omslaan naar perioden van bijzondere activiteit, enorm veel praten, enorm veel doen en een half jaar later weer belandt ze in somberheid. We zien nu voor de vierde keer in vier jaar weer een sombere A.
Ze is gediagnosticeerd met een dwangmatige persoonlijkheidsstoornis en krijgt de ene naar de andere therapie zonder echt resultaat. Wij vragen ons af of de diagnose juist is en denken zelf aan autisme en een bipolaire stoornis. Wij denken dat ze andere behandeling nodig heeft maar kunnen dit gesprek niet met A. voeren omdat ze boos wordt.
Haar leven staat momenteel stil en wij gunnen haar het beste.
Hoe kunnen we haar toch steunen en een ingang vinden om met haar te praten over onze observaties? We zouden dolgraag een keer betrokken willen worden bij de diagnostiek in de ggz.
Alvast bedankt voor uw advies.
