Dag Tom,
Ik heb een sterke mate van bewustzijn tijdens deze fase van mijn herstel. Voorzichtig valt het allemaal een beetje op zijn plek. Ik kamp met de vraag: ‘Wie ben ik geworden na deze reis van drie psychoses én ziekte-inzicht in tien jaar tijd?’
De laatste tijd merk ik dat ik veel belangstelling krijg van vrouwen. Enerzijds vind ik dat fijn en heb ik ook mijn behoeften, maar anderzijds wil ik mij juist bezighouden met zingeving tijdens mijn herstel. En ik wil ook geen vrouwen kwetsen met oppervlakkige contacten.
Vindt u het verstandig om avonturen aan te gaan en gaandeweg te bedenken wat bij mij past? Dit vind ik namelijk niet heel vrouwvriendelijk maar misschien zie ik iets over het hoofd. Of zegt u dat het na bijna 2,5 jaar herstel verstandiger is om eerst maar eens een (goed!) beeld van mijzelf te krijgen voor ik zaken begin te vermengen met elkaar.
Hartelijk dank alvast voor uw reactie.
X.
Antwoord
Hallo X.,
Je stelt een ethische vraag: jouw pleziertjes enerzijds versus respect voor anderen anderzijds. Het is sowieso heel mooi dat jij je dit afvraagt!
Het punt dat je noemt over het mogelijk kwetsen van anderen bij oppervlakkige contacten is reëel, maar het geldt ook andersom: jij kunt óók geraakt worden door ervaringen die niet passen bij je proces.
Overigens hoef je het niet zwart-wit te zien. Je kunt ook kiezen voor:
- Langzaam verdiepen
Ga eerst op zoek naar contactvormen waar je jezelf in leert kennen zonder direct fysieke intimiteit, zoals samen activiteiten ondernemen, gesprekken voeren, en kijken hoe je energiehuishouding reageert.
- Open communicatie
Als er aantrekkingskracht is, wees vanaf het begin duidelijk over je situatie, tempo en twijfels. Dat voorkomt dat iemand verwachtingen ontwikkelt die jij niet kunt waarmaken.
- Zelfreflectie
Blijf jezelf de vraag stellen: draagt dit bij aan mijn herstel of vergroot het mijn risico op onrust? En: lever ik anderen hiermee schade?
Op ethische vragen en op genoemde keuzevragen kun jij alleen antwoord geven.
Wat past het beste bij jou? Welke keuze leidt tot het grootste gevoel van vrede of tevredenheid?
En bovenal zou ik het als een proces zien (waarin je al doende reflecteert en leert), in plaats van het als een definitieve keuze te zien die je op dit moment moet maken.
Helpen deze gedachten van mij enigszins?
Groeten,
Tom
Beantwoord door: Tom van Wel op 11 augustus 2025
