Ik ben 24, vrouw en student. Op het moment ben ik bezig met mijn afstudeerscriptie schrijven.
De laatste tijd merk ik dat ik heftige emoties/gevoelens heb en gedrag vertoon wat ik niet tijd kan verklaren.
Ik denk dat ik in 1e instantie gewoon behoefte heb om mijn verhaal te doen. Daarnaast vraag ik me ook vaak of ik niet nu hulp moet zoeken voordat ik echt ‘flip’.
Het gaat om het volgende:
Mijn afstuderen loopt voor geen meter. Ik kan niet uit bed komen. Lig nachten wakker met stress en paniek aanvallen(?). Hartkloppingen, zweetaanvallen en continu het gevoel dat ik betrapt kan worden.
Verstoppen en betrapt kunnen worden zijn wel weer dingen die ik al langer heb. Het gevoel dat alles stiekem moet.
Ik heb het idee dit dit nu allemaal weer klinkt als alleen maar studie stress en niet weten wat ik hierna wil.
Toch heb ik het idee dat het wat meer is dan dat. Ik ben gewoon niet meer blij…
Ik heb het gevoel alsof ik onder een deken zit. Dat de wereld aan me voorbij gaat. Dat het allemaal langs me heen glijdt. Dat ik niks kan vastpakken. Alles voelt dof.
Denk dat m’n grootste probleem nu is dat ik even niet meer weet hoe ik m’n patroon moet verbreken. Ik probeer een ritme aan te houden. Ik probeer me echt te concentreren als ik aan m’n scriptie zit. Ik probeer te genieten van de leuke momenten.
Ik heb al wel met m’n moeder gebeld en besproken hoe stressvol ik het afstuderen ervaar. Maar aangeven hoever ik achterloopt durf ik ook niet echt.
Ik denk dat ik dit monoloog nog wel even vol kan houden.
Denk dat mijn belangrijkste vraag is: ik wil met iemand praten. Dat ik zo mezelf weer even op het juiste spoor kan zetten. Hoe en waar doe ik dat?
Met vriendelijke groet,
F.
