Hoe kan ik mijn ervaring(en) met psychosegevoeligheid gebruiken om ervan te leren en op te reflecteren om zo groter, sterker en capabeler eruit te komen?
Wat is de ‘silver lining’? Soort van “what does not kill me makes me stronger”?
Misschien vereist mijn vraag een hele individuele antwoord: ik heb natuurlijk veel geleerd sindsdien en ik zie nog veel ruimte voor verbetering. Ik ben benieuwd naar wat uw ervaringen zijn met positieve uitschieters/herstellers/post-traumatische groeiers.
Wat leer je van psychosegevoeligheid?
