Onze zoon van 27 heeft waanbeelden over dingen die hij in het verleden fout heeft gedaan. Hij wil en doet daarover regelmatig aangifte bij de politie die daar niets mee doet. Hij accepteert geen hulp.
Vanavond zei hij na de maaltijd dat dit het laatste avondmaal was. Wij konden niet met hem praten in het verleden en nu was het te laat. Hij legde een fotoboek op tafel: zo konden wij hem herinneren, en hij vertrok naar zijn huis in Amsterdam. Hij wil zijn whats app afsluiten, en laat ons niet binnen, zegt hij.
Vraag is wat wij als ouders en als zus het best kunnen doen. Hem even met rust laten, of contact blijven zoeken, of ziet u andere mogelijkheden. We maken ons ongerust.
Antwoord
Heeft hij contact met (i) iemand in de GGZ, (ii) een andere professionele hulpverlener, (iii) iemand anders die hij wel vertrouwt?
Als dat zo is denk ik dat je het beste kunt overleggen met (i), (ii), of (iii) wat de beste te volgen strategie is en hoe jullie elkaar kunnen bijstaan in jullie doel om hem te helpen.
Met andere woorden: tracht een netwerk te vormen van mensen die bewust elkaar opzoeken en samenwerken om hem te helpen.
Als er geen (i), (ii) of (iii) zijn lijkt het me zaak om de huisarts op de hoogte te stellen dat hij wellicht moet worden gezien door de GGZ crisisdienst of de GGZ ‘bemoeizorg’ omdat er toch sprake lijkt van behoorlijke sociale teloorgang….
Een mens heeft natuurlijk recht op autonomie maar er komt een punt dat het recht op zorg zwaarder gaat wegen dan het recht op autonomie, zeker als er sprake is van (een zekere mate van) wilsonbekwaamheid in het kader van een psychose. De huisarts weet dan wat de mogelijkheden zijn….
Hope this helps, let me know,
Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 59
Beantwoord door: Jim van Os op 8 augustus 2019
