Ik vraag me dikwijls af of ik nog wel ziek ben. Wat is psychosegevoeligheid nog als je geen psychoses meer hebt? Ik ben kwetsbaar voor stress. Daardoor heb ik moeite met werk.
Ik heb wel een keer of vier, vijf gehad dat ik weer moest stoppen voor een half jaar om bij te komen van een mindere periode.
Het is voor mij dus altijd balanceren
Dat is het voor veel mensen in het leven. Een zoektocht naar wat je aankunt. Maar als je psychosegevoelig bent moet je wel wat meer uitkijken, want de gevolgen als je niet goed naar je gevoel luistert zijn wel groter dan als je niet psychosegevoelig bent. Mijn meest heftige psychoses waren in 2003 en 2005. Daarna heb ik echt wel keuzes gemaakt voor een rustiger en eenvoudiger leven, wat me erg heeft geholpen in mijn herstel.
In 2008 begon ik met werken
In december dat jaar was mijn opa overleden. Daarnaast was ik toen uitgegleden met de fiets door gladheid op weg naar mijn werk. De ambulance moest komen en mijn hele been was blauw. Tegelijkertijd had ik moeite mijn hoofd als docent boven water te houden. Toen ik op een avond op het station in Gouda stond had ik weer een waan. Maar ik kon naar huis gaan naar mijn vriend en hem vertellen: ik heb een waan. Hij zei me rust te nemen. Dat deed ik en ik herstelde binnen een paar dagen.
Ik heb wel geleerd naar mijn gevoel te luisteren
maar toch blijft het lastig. Toen ik mijn eerste kind kreeg in 2011 raakte ik ook weer uit evenwicht. Tijdens de zwangerschap werd ik hypomaan en kreeg ik allerlei plannen die helemaal niet verstandig waren. Over wat ik wilde doen na de bevalling. De praktijk was dat ik toen al mijn werk neer heb moeten leggen. Ik heb toen vier jaar niet gewerkt. Daarna ging ik aan de slag als zzp’er, waardoor ik mijn eigen tijd kon indelen. Ik verdiende weinig, maar het gaf me wel veel ruimte om mijn leven in te richten op een stressbestendige manier.
Toen mijn vader terminaal ziek werd
in 2018 heb ik uit voorzorg weer contact opgenomen met een psycholoog. Dat was heel verstandig en daardoor ging het lange tijd goed, ook na zijn dood, december dat jaar. Maar toen ik dacht het niet meer nodig te hebben in het najaar van 2019 ging het ineens heel slecht met mijn schoonmoeder, die werd ook terminaal ziek. En dat was ook weer confronterend en zorgde ook weer voor veel stress doordat mijn man en ik opnieuw mantelzorger werden, op 100 km afstand. Daardoor raakte ik ook weer uit balans en moest ik opnieuw stoppen met werken.
Ik kan het wel, werken
maar er moeten wel veel dingen goed gaan wil het op de rit blijven. Dus nu heb ik, 20 jaar na mijn eerste psychose, voor het eerst een aanvraag gedaan voor het doelgroepregister van de participatiewet. Ik heb al 10 jaar geen psychoses meer, maar ik heb zoveel aanpassingen moeten maken in mijn leven en ik moet écht rust nemen als ik voel dat dat nodig is. Ik acht die steun in de rug van de participatiewet toch nodig, wil ik echt in dienst ergens. En ik wil niet meer zeggen dat ik griep heb als ik voel dat het mijn psychosegevoeligheid is. Maar werken in loondienst, dat wil ik graag weer proberen.
Hoe combineer jij je stressgevoeligheid met werk? Ik hoor het graag in een reactie.
Geef een reactie