In het boek Dansen beschrijft Lonneke Tomas 61 korte, openhartige blogs met een gezonde dosis humor en zelfspot hoe ze door het leven danst. Ze schijft: “Die ochtend werd ik tot mijn verdriet wakker. Ik deed mijn gordijnen open en zag dat er een herfststorm was losgebarsten”.
De storm woei de bladeren hoog omhoog en weer omlaag. Ze dansten in de wind. Ik besloot dat ik voortaan zou zijn als de bladeren. Hoe hard de storm in mijn hoofd ook zou waaien, ik zou dansen.
In de jaren die volgden werd ‘dansen’ hierdoor het synoniem voor het telkens opnieuw opkrabbelen na het vallen. Voor leven.
Ik heb een bipolaire en een persoonlijkheidsstoornis. Daarnaast heb ik bijna dagelijks last van suïcidale gedachten.
In 61 korte, openhartige blogs beschrijft Lonneke met een gezonde dosis humor en zelfspot hoe ze door het leven danst. Ze vertelt hoe ze omgaat met de storm in haar hoofd en hoe ze een manier vindt om steeds minder psychiatrisch en steeds meer mens te worden. Het geeft een uniek kijkje in de periode dat ze langzaam naar een belangrijke groeide: de keuze om te leven.
De blogs in dit boek zijn herkenbaar voor iedereen: mèt of zonder psychische problemen.
Lonneke Tomas schreef het boek Dansen. Haar bipolaire stoornis, persoonlijkheidsproblemen en chronische suïcidaliteit maken dat haar leven stormachtiger verloopt dan bij de meeste mensen.
Je kunt op Lonneke haar website meer over haar lezen.
