Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Russel Cummins

Russel Cummins is ervaringswerker, persoonlijk begeleider, kwartiermaker ervaringsdeskundigheid, teamcoach en organisatie adviseur in de GGZ.

Over medicatie en drugs afbouwen – ‘blowen hield mijn vonk in leven’

Taperingstrips

In 1975, op mijn 15e begon ik te drinken en te blowen. Blowen is in mijn leven mijn voorkeursdrug gebleken en als een rode draad gebleven.

Na mijn eerste psychose, cisodenol, anatesol en haldol, belande ik 98 kg zwaar (momenteel 73) en kwijlend in een stoel. Zowel lichamelijk als geestelijk en emotioneel lamgelegd. Blowen hield mijn vonk in leven. Maar blowen gebruikte ik later, nadat ik het advies van mijn toenmalige psychiater opvolgde om te stoppen met medicatie, om een psychose op te wekken.

Waarom? Nooit was ik in de gelegenheid gesteld om te praten over wat ik had beleefd tijdens deze psychotische, angstige, magische, spirituele, trotserende episode. Natuurlijk had ik belevingen gehad die (ogenschijnlijk) te bizar waren om werkelijk te kunnen zijn, er zaten echter ook waarnemingen en gevoelens bij die het behouden waard waren. Wat was waar en wat niet?

Nu besef ik dat ik soms een waarheidsgevoel koppelde aan voor mij reële belevingen die echter de toets van de realiteit nooit kunnen doorstaan

Mij werd echter verteld dat ik in de war was geweest en ernstig (geestes) ziek, ik moest het maar vergeten. Daarom besloot ik weer de ook magische wereld van synchroniteit en betrekkingswanen in te duiken, ik wist hoe ik het moest doen.

Ik ontwikkelde een uniek verklaringsmodel voor wat ik ervoer en werd door een rechterlijke machtiging uit dit proces geplukt. Het verdriet was overweldigend dus ook mijn drang om dit hoe dan ook op te lossen. Mijn omgeving greep in.

Wederom stelde een psychiater na drie jaar voor om te stoppen met medicatie. Ditmaal besloot ik het ingrijpen voor te zijn, vertrok en liet de deur open. Ik ben sindsdien nooit meer terug geweest in die woning.

Na twee jaar tijdens mijn walkabout soms letterlijk als een razende door drie wereldsteden (Rotterdam, Amsterdam en Londen) te hebben gezworven en nadat ik al mijn mogelijke waarnemingen doorleefd en uitgeleefd had, was ik volledig uitgeput en accepteerde behandeling.

De puinhoop van mijn maatschappelijke achteruitgang overziend, 10 verloren jaren in dat opzicht, was mijn eerste besluit om niet meer te stoppen met antipsychotica

Het doet wel iets voor mij, deze antipsychotica. Het herstelt mijn “buffer”. Zonder deze buffer komen vanuit hyper vigilantie (vietnam syndroom) alle impulsen en indrukken hard binnen als een soort bombardement. Soms labelt mijn brein vervolgens iedere indruk foutief, zo is inmiddels gebleken, waardoor mijn taal en contact met omgeving voor mijn omgeving een onbegrijpelijke betekenis krijgt. En dan volgt eenzaamheid, het isolement van mijn magisch/spirituele cocon.

Ik beweeg in mijn beleving dan in andere dimensies

Dit was 35 jaar geleden.

Psychofarmische medicatie kent een aantal nare bijwerkingen die mij ook overkomen zijn, zoals;

Impotentie, lethargie, aankomen in gewicht, verlies van reactiesnelheid , verdwijnen van een emotioneel innerlijk en het gemis van de (onderzoekende) stroom van creativiteit.

Ik ben hier echter ook van hersteld, zoals uit de volgende opsomming blijkt:

  • Impromen: Ik heb al mijn parachutebrevetten gehaald in Frankrij (destijds strenger dan in Nederland), om waar dan ook in wereld samen met anderen het vliegtuig te mogen verlaten (reactie snelheid). Tevens heb ik een uitvinding gedaan welke als internationaal patent is erkend (creativiteit).
  • Risperdal: ik heb nu drie gezonde kinderen (libido).
  • Abilify en ritalin (bedwingt een andere opgelopen schade, mijn ADD): mijn BMI is nu uitstekend, ik heb opnieuw mijn motorrijbewijs gehaald en een succesvolle carrière opgebouwd met verschillende rollen en functies.

Medicatie en drugs zijn een hel en een zegen geweest.

Dit en mijn persoonlijke ontwikkeling de afgelopen 35 jaar beschouwend, overweeg ik vandaag voor het eerst om te stoppen met deze brede selectie van middelen

Ik ben echter realistisch genoeg om te beseffen dat ik dan een psychiater nodig heb voor het afbouwschema en een persoonlijke therapeut voor de verwerking van wat gaat loskomen. Verder heb ik een goed doordachte WRAP nodig, die ik deel met naasten (mijn vrouw is ook werkzaam binnen de ggz).

Het is namelijk een domino-effect; roken, blowen, ritalin, abilify. Ik moet daar wel een (relatief ) rustige episode in mijn leven voor uitkiezen, de (definitieve) afbouw vraagt namelijk ook extra draagkracht van mijn directe omgeving wat betreft monitoring of ik weer psychotisch word/ben.

Het enige waar ik over twijfel is het blowen, dat kan wat mij betreft ook de dealbreaker zijn

Mijn belangrijkste medicatie nu is dat mijn realiteit dusdanig aantrekkelijk is en ik zoveel te verliezen heb (kinderen), dat ikzelf als eerste zal ingrijpen bij ontoelaatbaar afglijden.

Wederom waarom?

Wat is mijn werkelijke potentieel, wat zit eronder al deze geest beïnvloedende middelen?

En kan ik dat aan?

Reacties

2 reacties op “Over medicatie en drugs afbouwen – ‘blowen hield mijn vonk in leven’”

  1. russel cummins

    Esther, binnen mijn gezin is over ongeveer een jaar energie en ruimte om dit aan te gaan, heb al wel de psychiater en de (lichaamsgerichte) therapeut gevonden die mij willen begeleiden hierbij. wordt vervolgd 😉

  2. Esther Matthaei

    Prachtig deze blog! Kan er zelf zo goed inkomen dat je verder wilde gaan onderzoeken wat je in je psychose zoal tegenkwam en de teleurstelling dat het zomaar abrupt werd afgebroken.
    Ik werd er stil van toen ik las hoeveel en hoelang je al medicatie slikt. Gelukkig ben ik toen de dans ontsprongen. Meer door onkunde dan door de deskundigheid van de toenmalige psychiater. Ik kon volgens haar een paar weken naar de psychose de medicatie ook in enkele weken tot nul reduceren. Achteraf besef ik wel hoeveel geluk ik gehad heb. Het had ook vreselijk mis kunnen gaan.
    Nu lees ik dat je wilt stoppen met de medicatie en de voors en tegens aan het herkouwen bent? Goed zo, denk ik dan. Want dat is een stap, en dat schrijf je ook zelf, die heel wat handen en voeten in de aarde heeft. Ben benieuwd hoe dit proces uiteindelijk vorm aanneemt. Ik denk bij jou met je vastberadenheid en je behoedzaamheid en kennis wel succesvol. Dat brengt me ook meteen tot een vraag aan je. In het forum van psychosenet zitten zeker mensen die dit proces ook zelf willen oppakken maar dit zelf niet (om verschillende redenen) niet aankunnen of durven. Is het misschien een idee voor je om op dit forum ons op de hoogte te houden van je vooruitgang in deze? Dat zou denk ik veel mensen kunnen helpen. En misschien heb je ook iets aan dit lotgenotencontact daar. Ik hoop van wel.
    In ieder geval wens ik je in je beweging richting medicatievrij worden veel sterkte en succes!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *