Hoe kan ik mijn broer steunen zonder mee te gaan in zijn wanen?

Antwoord

Beste zus,

Bedankt voor je verhaal en vraag! Wat een uitdagende situatie. Het klinkt alsof je al goed weet wat wel en niet werkt. Wellicht dat je samen met iemand anders het gesprek aan kan gaan. Zoals je zegt, hij doorziet alles, en tegelijkertijd wil je hem niet zijn gelijk geven. En dat hoeft ook ergens niet. Je hoeft niet te erkennen dat het rot is of dat het erg is. Want vindt hij dat zelf ook? Het gaat in eerste instantie niet om wie er gelijk heeft, maar dat beide waarheden naast elkaar mogen bestaan. En van daaruit kan wellicht een compromis komen, vanuit acceptatie.

Een veilige ruimte waar hij zijn verhaal kan doen, zonder oordelen, is denk ik wat hij nodig heeft. Samen met iemand die het gesprek in banen kan leiden. Ik zou hem niet hoeven overtuigen van zijn ongelijk, ik ga er namelijk van uit dat wat hij zegt een kern van waarheid bevat, maar dat hij het TE letterlijk neemt. Die overtuigingen zijn vaak een omschrijving van een onderliggende behoefte, of een gevoel wat er speelt. Hoe maak je het dus kleiner, en kan het relativeren in hem aangewakkerd worden?

Hij wil ergens, denk ik, een ruimte om te ventileren, iemand die het verhaal tastbaar kan maken en daar niet zijn of haar eigen pijn inmengt. Want dat gebeurt hier denk ik, jullie staan zo dicht bij elkaar, hij zit er midden in, en jij ziet het als buitenstaander, de machteloosheid…

Hoe verbind je die werelden? Misschien met een open blik, een nieuwsgierige houding… alleen is dat als zus zo moeilijk, beter met iemand erbij, die als een mediator kan fungeren.

Staat hij open om met gelijkgestemden te praten? En is hij zich bewust van zijn situatie?

Als je nog meer wilt vragen of delen, dan hoor ik het wel!

Warme groet,

Tim Knoote
Ervaringsdeskundige