Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Goedendag,
Mijn dochter heeft sinds anderhalf jaar de rare gewaarwording van buiten haar lichaam te zijn. Ze ziet alles ‘door een glazen wand’. Ze vecht enorm maar de situatie verandert totaal niet.
Ze heeft al verschillende therapieën gehad maar helaas zonder succes.
We zijn radeloos en haar enige wens is nu nog om op een nette manier uit het leven te stappen.
Is er werkelijk geen manier om hier iets aan te doen?
Beste L.,
Dank voor je bericht. Klinkt – helaas – bekend.
Met name bij jonge vrouwen zien we soms het beeld van permanent jezelf of de wereld om je heen door een waas te zien, alsof het ver af is of niet echt. Vaak zit er onder enorme zelfafwijzing c.q. zelfhaat. Het eigen lichaam wordt niet verdragen en afgewezen. Niet zelden speelt onverwerkt leed of trauma uit het verleden. Vaak zijn er ook heftige depressieve gevoelens, anorexia en uitzichtloosheid.
Wat vaak ontbreekt bij de behandelingen is iemand die ‘ervoor gaat’, echt een relatie aangaat, onvoorwaardelijk er is voor haar en blijft geloven in verandering. Wat je helaas ziet is dat behandeling bestaat uit het toepassen van ’techniek’ en dat men, als de techniek niet werkt, opgeeft en er een soort ‘uitbehandeld zijn’ patstelling ontstaat.
Echter wat werkt op de langere termijn is ploeteren, vasthouden, blijven geloven in verandering en de persoon bijstaan in het lijden – want dat is er natuurlijk. Bijstaan in lijden is niet telkens meer behandeling en meer medicatie, maar de persoon helpen verdragen door zelf ook een beetje te dragen. Er zijn plekken waar zo gewerkt wordt – maar je moet zelf betalen.
Ervaringsdeskundigheid van ‘survivors’ is belangrijk om perspectief te creëren waarmee de persoon voorbij het lijden kan kijken.
Wat ook kan helpen is in contact treden met het eigen lichaam via lichaamsgericht werken. Heel pijnlijk, heel moeilijk en ook vaak enorme weerstand om zich erin te begeven. Maar kan veel uitmaken.
Hope this helps moeder…
