Ik kamp al ongeveer 25 jaar met enorme stemmingswisselingen, begon toen ik een jaar of 17/18 was op de middelbare school: leren was mijn enige bezigheid, mijn enige bron van zelfvertrouwen.
Ik heb in de loop der jaren de nodige psychologen geraadpleegd en de conclusie was heel divers maar de meest logische is OCD. Helaas leverde cognitieve gedragstherapie op langere termijn niets op. Ik realiseer me dat mijn negatieve dwanggedachten niet reëel zijn maar het voelt zo intens dat het moeilijk is te negeren. Ik merk dat de laatste jaren mijn neerslachtigheid toe aan het nemen is, heel intens.
Er is geen ochtend dat ik wenste dat het allemaal voorbij is. Naarmate ik meer lees over manische depressie, hoe meer ik er mezelf in herken. Ik slaap heel kort, lees heel erg veel, heel prikkelgevoelig, angstig dat ik niemand kan vertrouwen, soms periodes van enorme creativiteit waarin mijn hersenen doen wat ik graag wil dat ze altijd doen, intense neerslachtigheid, trek mezelf vaak terug, impulsief.
Ik zie er tegenop weer een psycholoog op te zoeken omdat ik altijd weer met een andere diagnose geconfronteerd word en ook bang ben voor het effect van antidepressiva die ik vroeger ooit heb geslikt. Ik realiseer me ook dat ik het op den duur gewoon niet langer trek zo.
Hoe kom ik erachter wat ik heb (even simpel uitgedrukt) en hoe kom ik aan de juiste hulp?
