Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Beste Jim,
Ik merk dat wanneer ik te maken krijg met een externe grotere spanning (bijvoorbeeld een overval op een supermarkt) en adrenaline als gevolg van spanning bij bijvoorbeeld een wedstrijd, ik minder last heb van mijn eigen continue spanning. En als er iets naars gebeurt in mijn directe omgeving (mijn dierbaren), zie ik soms zelfs mijn klachten in perspectief.
Hoe kan dit? Kan ik dit ook zelf creëren vanuit een rustige situatie?
Groeten,
R.
Beste R.,
Ja, het is een bekend fenomeen dat als je je eigen lijden in perspectief plaatst, je het lijden beter kunt verdragen.
Wat je dus in feite doet is werken aan je perspectief: wie ben ik, waar ga ik naar toe, wat heb ik nodig om een zinvol bestaan te ervaren?
Als we ons tezeer laten beïnvloeden door een samenleving die stelt dat alles maakbaar en meetbaar is en dat geluk en succes een ‘keuze’ zijn – maken we onszelf doodongelukkig.
Als we accepteren dat we allemaal kwetsbaar zijn en dat perfectie en eeuwig succes illusies zijn, kunnen we ons eigen lijden in perspectief plaatsen van gewone menselijke variatie en het zo beter verdragen.
Dus mijn advies zou zijn: probeer met bijvoorbeeld meditatie gericht op compassie, perspectief en relativering, je eigen lijden verdraagbaar te maken.
Zou dat kunnen?
Groet,
Jim
