Afgelopen week ben ik erachter gekomen, dat mijn dochter 44 jaar oud de meest extreme dingen aan haar man vertelt welke niet kloppen. ( ze zijn nu 4 jaar getrouwd )
Om even enkele voorbeelden te noemen: haar vader ( dus mijn ex man ) zal niet haar vader zijn, maar de broer van mijn man, en ik ook met deze getrouwd was.Deze zou zijn overleden als zij anderhalf jaar oud was. Vervolgens is zij in een pleeggezin opgegroeid, Van deze heeft zij € 200 000 en een boot geërft.
Zij heeft borstkanker gehad, haar man gaat vreemd en daar heeft zij ook een filmpje van. Haar kinderen zijn misbruikt door haar ex partner, zij is misbruikt. sinds ’s 2 jaar krijgt zij spieraanvallen, en kan dan ook niet praten. IS DIT TE SIMULEREN?
Haar man een alcohol en drugsprobleem heeft, en dit ook aan iedereen die het maar wil weten vertelt. haar man orgies viert, en zij moet dan naar hun caravan.
En zo kan ik nog een heel boek schrijven. Afgelopen week is zij voor een week, opgenomen op een psychiatrische afdeling, om redenen dat zij helemaal in paniek was.
Ik denk niet dat zij de verzonnen verhalen aan de behandelde arts vertelt heeft. Inmiddels is zij weer thuis. Ik begin mij echt zorgen te maken.
Is mijn dochter niet inmiddels een gevaar voor haar zelf en de samenleving?
Begrijpt u mij niet verkeerd, ik wil haar niet gedwongen laten opnemen. Maar wat moet ik en haar man doen?
Ik weet niet of zij, na ja wij noemen het leugens, er heilig van overtuigt is, dat de verhalen echt kloppen. Dus haar met deze verhalen te confronteren willen wij ook niet. Ik weet zeker dat er een behoorlijke ruzie ontstaat. Wat kan dit voor een psychische aandoening zijn? Ik hoop dat u mij enkele vragen kunt beantwoorden, en eventueel advies geven kunt. Bij voorbaat dank. M.v.g.
Antwoord
Nou zeg, dat zijn inderdaad heftige verhalen. Klinkt zorgelijk. Confronteren is inderdaad niet zinvol, ze heeft juist behoefte aan bescherming van haar ouders lijkt me. Tegelijkertijd kan het wel helpend zijn om een stevig kader te stellen, tegenover ongewenst gedrag.
Het is heel ingewikkeld want waar is het gedrag en waar is het ziekte met ziek gedrag dat daar uit voortkomt? Ik laat me dan ook niet uit over een diagnose, dat is niet aan mij. Wel ben ik van mening dat elke psychische kwetsbaarheid voortkomt uit diepere lagen in de mens. En dat kan van alles zijn, trauma, verwaarlozing, taboes,..zelfs uit eerdere relaties.
Deze situatie dient zich ervoor om met professionals aan te gaan. En dan kan een ruzie heel goed uitpakken, om lucht en ruimte te geven aan opgelopen spanning en opgebouwde ideeën die al of niet kloppen.
Aansluiten en samen met een professional aan de gang gaan (psycholoog of systeemtherapeut bijvoorbeeld ) vraagt wel van alle leden van het systeem (in dit geval uw dochter én het gezin erom heen) om zelf de wens te hebben om een behandeltraject aan te gaan.
De simpelste vraag is aan uw dochter, wat kan ik voor je doen? En dan proberen zonder oordeel terug te geven wat u ziet dat er aan de hand is, dat dit u zorgen geeft. Als het zelf wilt oplossen dan is dat iets om te respecteren. Als ze uw hulpende hand aanneemt, dan kunt u samen gaan ontdekken wat er in de situatie nodig is.
Een andere manier is: als zij veel angst heeft, wat kunt u doen om deze angst te helpen verminderen? Uw zorgen delen vanuit een angst gevoel voedt de angst. Probeer te schetsen wat de ideale situatie is en ga vanuit die gedachte beredeneren hoe daar te komen vanuit kracht en vertrouwen. In kleine stapjes en met veel geduld lukt dat wellicht in een proces wat jaren kan duren, zeg ik er maar bij.
Veel sterkte gewenst. Jeroen
Beantwoord door: Jeroen Zwaal op 7 oktober 2018
