Mijn zoon slikt sinds 2024 veel verschillende medicijnen. Het begon met lisdexamfetamine voor zijn ADHD, geleidelijk verslechterde zijn toestand. Eind 2024 heeft hij een antidepressivum gekregen. Begin 2025 opgenomen in een ggz-instelling. Het lijstje medicijnen wordt steeds langer en het gaat alleen maar slechter met hem. Zijn gedrag is ook veranderd. Hij is suïcidaal en heeft al meerdere pogingen tot zelfdoding gedaan.
Binnenkort wordt hij naar huis gestuurd. Dit kan zo niet. Het is niet veilig voor hem en zijn gezin. Wij vermoeden dat de medicatie de boosdoener is. Hij slikt op dit moment vijf verschillende soorten medicijnen.
Antwoord
Dit is helaas een bekend verhaal. Een escalerend beleid: steeds meer en andere medicatie omdat er aan weer een label wordt gedacht. Robert Whitaker heeft in zijn boek ‘Anatomy of an Epidemic‘ iets dergelijks bij kinderen in de USA beschreven: men begint op jonge leeftijd met de ‘behandeling’ van ADHD (met medicatie dus), bestrijdt de ontremming en psychose die ontstaan met een antipsychoticum, en de depressie met een antidepressivum, om vervolgens te besluiten dat het om een bipolaire stoornis gaat en er ‘stemmingsstabilisatoren’ voorgeschreven worden. Niets gaat eraf en er komt alleen maar wat bij, en als je klaagt ergens over krijg je een hogere dosis en als je nog geen slaapklachten hebt is er nog quetiapine enzovoorts.
Ja, dit is verschrikkelijk!
Wij ontmoeten regelmatig zulke mensen en gezinnen, waarbij eigenlijk niemand erg goed heeft doorgevraagd wat er nou is gebeurd.
Wat kun je ertegen doen?
Hulpverleners (hoopverleners) zoeken die, terwijl ze gezamenlijk met hem en jullie uitpluizen wat er allemaal vóór 2024 is gebeurd, de medicatie gaan afbouwen en gaan kijken of het met veel minder of zonder kan. Ondertussen kijken wat de krachten van hem en jullie en zijn omgeving zijn, daar aanspraak op maken en gebruiken, met veel aandacht voor het lijf (hoe zélf het lijf leren te ondersteunen).
Zo liep ik onlangs weer iemand tegen het lijf die jarenlang in de psychiatrie was ondergedompeld en volledig gesedeerd was; die in al die jaren gesteund werd door haar hardloopclub en uiteindelijk weer het hardlopen oppakte, en nog steeds die enorme ondersteunende vriendschappen heeft. ‘Gekozen familie’ zoals weer iemand anders dat zei over het internationaal stemmenhoordersnetwerk.
Succes!
Beantwoord door: Dirk Corstens op 17 oktober 2025
