Mijn zus heeft in toenemende mate last van psychoses. Zij ziet het niet in en denkt dat ze bedreigd wordt.
Gisteren zijn we bij de huisarts geweest maar we kunnen pas maandag bij de ggz terecht. Vanmiddag heeft ze de koffietafel gepland voor haar begrafenis. Ze woont alleen op een uur afstand.
Wat is verstandig om te doen?
Antwoord
Hoi F,
Je schets een zorgelijke situatie. En jullie hebben al goede stappen gezet richting de huisarts en de GGZ. Dat ze haar ziekte niet ziet is meestal niet te veranderen helaas, dat is juist een uiting van het ziekzijn.
Elke gemeente is verantwoordelijk voor haar burgers dus als er een kans is dat er in het weekend iets mis gaat, zal er toch hulp ingeschakeld moeten worden via de crisisdienst. Mocht je daar signalen van opvangen dan kan je die altijd benaderen via de huisartsenpost.
Dan is het lastig om op afstand in te schatten of het inderdaad crisis is of niet. Is het mogelijk om met je zus hierover iets af te spreken? Dat je dagelijks haar even mag bellen om te horen hoe het met haar is, met vooraf de afgesproken onderliggende bedoeling dat het voor jou ook een middel is om te kijken of je zorgen die je hebt wat jouw betreft gegrond zijn?
Het mooiste is als je van haar toestemming krijgt om hulp te mogen inschakelen voor als er een grens is bereikt in wat toelaatbaar is. En dat jullie deze grens gezamenlijk bespreken. “Wanneer zijn mijn zorgen terecht en mag ik van jou in actie komen ten behoeve van jouw welzijn”
Nou is dit lastig om te bespreken voor iemand die al in een crisis zit. Mogelijk is deze afspraak pas te maken als er weer voldoende gezonde rust is. Helaas heeft het dan eerst mis moeten gaan.
Verder zou je je zus kunnen vragen welke mensen ze in haar netwerk in de buurt heeft en of het een idee is dat zij wat zorgtaken mogen overnemen, of even bij haar langs mogen gaan. Of ze die zelf kan benaderen of jij dat voor haar mag doen.
Alles staat of valt bij een juiste bejegening vanuit rust en vertrouwen en dat is ontzettend moeilijk in zo’n benarde situatie. Wanneer je je zorgen uit en je geeft ruimte en vertrouwen, je biedt hulp aan zonder druk te zetten, je stelt een grens zonder boos te worden, je bent nabij zonder te benauwen, je hebt eigen angst en onzekerheid, zonder dat bij haar op haar bordje te leggen. etc.. Als dat je enigszins lukt.. dan doe je superveel. Al deze facetten vragen veel van je, dus allereerst: wat heb je zelf nodig om deze situatie aan te kunnen? Bij wie kan jij je spanning kwijt? Gun je jezelf iets leuks dit weekend als afleiding? Om het even los te kunnen laten?
En weet vooral: in een crisis kan je niets fout doen, want een crisis is een unieke onvoorspelbare situatie, waarin je alleen kan handelen vanuit je beste intentie, zonder houvast of wetenschap of het goed uit zal pakken. Je kan het dus nooit verkeerd doen.
Ik geloof erin dat er in een familiesysteem (ongeacht of familieleden leven of dood zijn ongeacht, tijd en afstand, er altijd een bepaalde energie rondgaat die wordt uitgewisseld tussen de leden van het familiesysteem. (Zie dynamiek familieopstellingen op internet)
Dus als jij rust vindt en erkenning kan geven dat dit de situatie is zoals deze op dit moment is en je beseft: ‘meer dan dit kan ik niet doen’, dat die rust haar op wonderbaarlijke wijze ook rust kan geven. Jouw vertrouwen zal haar vertrouwen positief kunnen beïnvloeden.
Sterkte ermee voor je zus en voor jou! En dank je wel voor je vraag. Jeroen
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 53
Beantwoord door: Jeroen Zwaal op 18 januari 2019