Mijn man verblijft in een psychiatrische kliniek. Hij heeft een psychose.
Hij heeft last van het verkeerd begrijpen van zijn vrijheden. Het kost mij dan een uur op hem uit te leggen dat ik begrijp dat hij iets graag wil, maar dat het niet kan. Daar komt hij niet meer op terug. Vandaag opperde hij het plan om een lange wandeling in de bossen te gaan maken! Hij zegt dat dit van de verpleging mag! Ik check dit met de verpleegkundige en dat klopt ook niet.
Ik bespreek dat ik me door dergelijke opmerkingen gemanipuleerd voel. Hoe ga ik hiermee om? Het negeren vind ik geen recht doen aan wat in de belevingswereld van mijn man belangrijk is. Maar dit soort gedachten blijven terugkomen.
Ik bespreek altijd waarom het niet kan. Is dit een goede strategie? Heeft u hierin een advies voor mij?
Antwoord
Jeetje wat een dilemma…
Ik denk dat je het beste de beslissingen over dit soort dingen buiten je zelf kunt leggen, en dit aan hem uitleggen.
Met andere woorden: als hij een voorstel doet kun je denk ik het beste zeggen dat jij niet bij machte bent om hierover te beslissen. Dat jij heel graag van alles met hem wil doen maar dat jij simpelweg er niet over kan beslissen. Dus dat hij dat met de verpleging moet overleggen, niet met jou. Omdat dit nou eenmaal de afspraak is.
Spreek af met de verpleging dat je het op deze manier wil aanpakken zodat zij ook hun aandeel kunnen pakken. Leg uit waarom je dit wil.
Op die manier hoef jij niet de ‘bewakingsfunctie’ op je te nemen die de communicatie verstoort, en kun je je concentreren op gewoon contact met hem.
Zou dat kunnen denk je?
Groet Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 60
Beantwoord door: Jim van Os op 8 augustus 2019
