Prof. dr. Ralph Kupka is hoogleraar Bipolaire Stoornissen, verbonden aan het Amsterdam UMC, locatie VU Medisch Centrum, en psychiater bij GGZinGeest (Amsterdam) en Altrecht (Utrecht). Hij is Vice-President of Education van de International Society for Bipolar Disorders (ISBD) en daarnaast bestuurslid van de Alliantie Kwaliteit GGZ (Akwa).”
Hallo Ralph Kupka,
Ik heb een incident meegemaakt waarin een patiënt met een bipolaire stoornis van een gezellig gesprek inneens omsloeg in discriminerende opmerkingen naar mij als zorgverlener.
Nu schrijf ik voor een schoolopdracht een reflectieve case study, en zou ik graag je advies willen rondom communicatie met bipolaire patiënten.
Zijn er effectieve methodieken die ik kan toepassen om te voorkomen dat haar stemming omslaat? Of wat zou u in deze situatie gedaan hebben?
Ik hoor graag van u!
Beste P.,
Mensen in een manische toestand zijn vaak ‘licht onvlambaar’: prikkelbaar, met snel wisselende stemmingen, impulsief, niet erg op de ander afgestemd. Ook neigen ze tot uitgesproken meningen, vaak wat kort door de bocht, want ze hebben tijdelijk ook minder zelfreflectie en daardoor minder zelfregulatie. Achteraf hebben ze vaak spijt van hun manier van optreden.
Je kunt er het beste rekening mee houden als je een manische toestand herkent. En zeker niet in discussie gaan, dat leidt vaak tot escalatie. Kortom: dit soort dingen over je heen laten komen en met een algemene opmerking als ‘nou ja, zo kun je er ook over denken’ en dergelijke, het gesprek oppervlakkig en kort houden.
Als je behandelaar van zo iemand bent, komen daar natuurlijk ook andere dingen bij kijken, omdat je dan probeert om de schade te beperken die iemand met dergelijk gedrag voor zichzelf kan aanrichten. Toch is het vaak niet zo effectief om op zelfinzicht in te zetten, want dat is er tijdelijk niet. Dat neemt niet weg dat iedereen met een manie of depressie het verdient om serieus genomen te worden. Dat vergt veel tact en strategisch inzicht van een behandelaar.
Vriendelijke groet,
Ralph Kupka
