Onze dochter slikt veel medicijnen in verband met ernstige zenuwpijnen, PTSS en epilepsie. Onlangs is ze ook gediagnosticeerd met een autsimespectrumstoornis.
Een aantal maanden geleden is aan haar anti-epileptica ook topiramaat toegevoegd. Aangezien zij extreem kan reageren op medicatie hebben we dit ook doorgegeven aan de psychiater. Inmiddels is de topiramaat opgehoogd naar 125 mg en wordt onze dochter steeds suïcidaler en de suïcidepogingen steeds serieuzer.
Daarnaast heeft ze veel andere bijwerkingen, we herkennen onze dochter nauwelijks meer.
Op de insulten heeft de topiramaat wel een positief effect maar dat is dan ook het enige. Ze gaat van crisisopname naar crisisopname en de tijd daartussen wordt steeds korter.
Hoe kan het dat dit soort medicatie nog steeds gegeven mag worden als een cliënt in zo’n ernstige mate suïcidaal is?
Antwoord
Beste M.,
Als jullie impressie is dat de medicatie bijdraagt aan suïcidaliteit lijkt het me verstandig om dat serieus te nemen – zeker als het verder niet lijkt te werken (hoewel enig effect op epilepsie).
Het probleem is dat bij complexe problemen mensen allerlei medicaties accumuleren, waardoor je op het laatst eigenlijk niet meer weet wat je doet, want wat al die combinaties bij elkaar met iemand doen is anyone’s guess. Daarom spreken mensen vaak van ‘irrationele polypharmacie’.
De suïcidaliteit heeft vaak te maken met onderliggende hopeloosheid en onvermogen om perspectief te zien. Het enige waar je dan nog controle over lijkt te hebben is je eigen leven eindigen…
De kunst is om met haar in contact te komen op niveau van de hopeloosheid – het is niet altijd duidelijk of medicatie daartoe bijdraagt. Aandacht en liefde en geduld werken vaak wel maar zijn soms schaars in de behandelsetting…
Zijn de topiramaat plasmaspiegels bepaald? Kun je in ieder geval zien of er sprake is van overdosering…
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 50-65
Beantwoord door: Jim van Os op 10 juli 2020
