Antwoord
Beste A.,
Goed van je dat je deze vraag voorlegt! Je lijkt je in een zeer benarde situatie te bevinden.
Gezien je leeftijd mag je niet zonder juridische maatregel tegen je wil worden behandeld. Een juridische maatregel betekent dat jij tegen jouw wil kan worden opgenomen en zelfs een gedwongen behandeling kunt krijgen.
Zelf de crisisdienst inschakelen is lastig, zeker omdat je al bent opgenomen. Het is eigenlijk andersom: de behandelend arts (of iemand anders, dat zouden jouw ouders kunnen zijn) kan wel om een beoordeling vragen door de crisisdienst om een dwangmaatregel af te geven.
Je schrijft dat je anorexia nervosa als diagnose hebt. Dat is best een serieuze diagnose en aandoening. Het kan letterlijk levensbedreigend zijn doordat belangrijke lichaamsfuncties kunnen wegvallen. Maar het kan ook je manier van denken, en ook de manier waarop je naar jezelf en de wereld kijkt aantasten.
Dat is echt een serieuze kwestie, want je wordt dan als het ware ‘van binnenuit opgegeten’ omdat je lichaam te weinig voedingsstoffen van buiten krijgt.
Het is goed dat je je vraag stelt. En het is duidelijk wat je niet wilt. Maar belangrijker is, vind ik, om goed uit te zoeken wat je wel wilt. Want als de diagnose terecht gesteld is, dan is het wel echt belangrijk dat je op de een of andere manier hulp zoekt, krijgt, en dat ook accepteert in deze fase van je leven.
Ik adviseer je om daarover in gesprek te gaan met de mensen die je behandelen. Om echt in onderhandeling te gaan. Daarbij heb jij rechten, maar zul je wellicht ook concessies moeten doen. Ik begrijp hoe verschrikkelijk de situatie voor je is, maar het laatste wat je moet willen is dat de situatie (het conflict over wel of geen opname of behandeling) inderdaad zo erg escaleert dat een juridische maatregel voor je wordt aangevraagd. En hoe onprettig het misschien ook voor je is om te lezen: anorexia kan werkelijk levensgevaarlijk zijn, zonder dat je dat zelf in de gaten hebt…. Ik zeg niet dat dit bij jou zo is, maar het zijn wel dingen waar je serieus naar moet kijken.
Een goed vertrekpunt is misschien om te bedenken dat degenen die je nu tegen jouw wil willen behandelen, het niet slecht met je voor hebben. Maar dat betekent niet dat ze daarmee automatisch allemaal in alles gelijk hebben. Het is, denk ik, zaak dat je ruimte zoekt en vindt om te onderhandelen over wat jij nodig hebt en het beste voor jou is en dat je daar zoveel mogelijk in meepraat. Maar nogmaals: te lang wachten met hulp accepteren bij echte anorexia nervosa kan levensbedreigend zijn.
Als je op internet de zoektermen ‘anorexia nervosa’ en ‘hulplijn’ intypt, krijg je een flink aantal goede websites die eerlijke informatie en mogelijkheden geven. Er bestaan ook websites die anorexia ‘aanmoedigen’. Dat is geen goede zaak, die moet je echt vermijden of mee stoppen als je die al mocht zien.
Belangrijke tussenstappen in de huidige patstelling kunnen zijn: uitzoeken of er een patiëntenvertrouwenspersoon (PVP) is verbonden aan de kliniek, een ervaringsdeskundige of een geestelijk verzorger. Dit zijn mensen die de rol hebben om naar jou te luisteren zonder je tegen te spreken en over jouw situatie te oordelen, en die je in vertrouwen kunt nemen.
Heel veel sterke, je bent nog jong en keuzes die je nu maakt kunnen een enorme rol spelen in je toekomst. En ik hoop dat je ergens een beeld hebt van een toekomst waarin je op jezelf kunt staan, een toekomst die er positief uitziet en waar je voor wilt gaan.
Ik denk aan je, groetjes,
Timo
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 0-20
Beantwoord door: Timo van Kempen op 26 juli 2021
