Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Mijn zusje heeft 3 weken na een openhartoperatie een psychose gekregen die nu al meer dan 10 dagen aan de gang is.
Zij heeft geen kinderen maar wel broers en zussen. Zij wil de familie, op mij na, niet zien. Wij zijn bang dat dit niet de goede aanpak is. Haar man kan de situatie bijna niet meer aan. Via de huisarts is hulpverlening ingeschakeld, maar ze hebben nu al 9 verschillende behandelaars gezien.
Kunnen we ook een psychiater privé inschakelen zodat ze één behandelaar krijgt?
Dit is een lastige situatie. Negen verschillende behandelaars kan een psychotisch iemand moeilijk aan.
Verder is van belang hoe de psychose er uit ziet. Is het een psychose of is het een delier? Het verschil is essentieel, want een delier heeft te maken met hersenfalen door een somatische aandoening (of de medicaties ervoor), en gaat gepaard met verlaagd bewustzijn, terwijl psychose niet door een somatische aandoening komt.
Als het een delier is moet ze misschien weer worden opgenomen in het ziekenhuis bij de cardiologie. Als het een psychose is die niet samenhangt met de lichamelijke problemen is het een zaak voor de ggz. Is de goede diagnostiek gepleegd?
Voor beschrijving delier.
Als het voor de ggz is en een lichamelijke oorzaak echt is uitgesloten:
Wellicht is een een vrijgevestigde psychiater in de buurt te vinden? Belangrijk lijkt me dat er iemand in huis komt die kan helpen de zaak te kanaliseren. Bijvoorbeeld een wijkverpleegkundige met een beetje ervaring in GGZ of een ervaringswerker.
Kan wellicht via de WMO. Heb je gevraagd bij het zelfregiecentrum? Zij kunnen je misschien helpen in het krijgen van praktische hulp thuis.
Mocht dat niet lukken dat is het zaak te proberen in het netwerk voldoende vrijwilligers te krijgen om -in shifts- de echtgenoot bij te staan in dit alles. Samen staan jullie sterker. Organiseer een eigenkrachtconferentie en probeer te beslissen wie wat gaat doen wanneer.
Probeer niet helemaal afhankelijk te zijn van de professionele hulpverlening – ze komen vaak ook er niet aan toe, helaas.
Als alles ophoudt, of er dreigt gevaar dreigt, dan is het zaak via de huisarts het GGZ crisisteam een kijken te komen laten nemen.
