Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Als je er vanuit zou gaan dat psychose en stemmen horen coping mechanismes zijn, zou je dan, als je als externe negatieve ‘prikkel uitlachen’ meemaakt, je dan minder snel daarop teruggrijpt? Ik ben heel erg uitgelachen en belachelijk gemaakt en ik merkte dat ik minder snel stemmen hoorde daarna.
Misschien klinkt het wel raar, maar bij mij werkt het wel.
Wat een interessante gebeurtenis die je beschrijft!
Hoe het precies zit weet ik ook niet.
Het is niet zo denk ik dat psychose en stemmen horen ALTIJD en BIJ IEDEREEN copingmechanismen zijn. Zo simpel ligt het niet. We weten het gewoon niet.
Maar wat wel altijd waar is, is wat je bij jezelf waarneemt.
En blijkbaar is de sterke prikkel van external ‘shaming’ bij jou iets dat de stemmen doet verminderen.
Dus de vraag rijst: hoe begrijp je dit zelf, en hoe kun je er verder je voordeel mee doen?
Iets om te bespreken denk ik, bijvoorbeeld in een stemmenhoordersgroep? Ben je daar wel eens geweest?
Groet Jim
