Veel gezochte termen

De PsychoseNet Kennisbank

Beantwoord door

Auteur

expert avatar

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Tips om minder te huilen na het sporten

Vraag

Heb jij misschien tips en ideeën over sport en stemming?

Ik ben in het normaal dagelijkse leven best actief. Maar mijn conditie gaat achteruit omdat ik altijd (mentaal) moe ben en niet meer sport. Goede reden om weer te sporten!

In het verleden ben ik gaan hardlopen (Start to Run cursus bij de atletiekvereniging). Ik vond het hartstikke leuk! Maar iedere keer na het lopen steeds slaap, honger en huilen. Ik kon steeds minder lopen. Steeds minder energie. Tijdje zonder groepstraining verder gegaan. Ook tijdens het lopen aan het huilen. Ik ben gestopt.

Later heb ik tennis opgepakt maar ook hier kon ik de lessen niet aan. Super moe. Ik werd onoplettend aan het net. Ik ben halve lessen gaan doen. Ook van de namiddag naar de ochtendtraining gegaan. Uiteindelijk alleen de warming-up maar ik bleef enorm moe en emotioneel na het sporten. Jaar later met de fietsvierdaagse meegedaan. Hartstikke leuk! Maar ondanks vermoeidheid kon ik maar niet stoppen met willen fietsen en sliep niet meer.

Nu met frisse start ben ik 55 min gaan ‘spinnen’ (fietsen) in een groepsles. Mijzelf aan een gevoelsbelasting van 6-7 proberen te houden. Ik vond het leuk. Leuke trainster. Leuke groep. Even eruit. Mensen gezien enzo. Dit wil ik wel vaker doen. Na afloop ging waren de depressieve gevoelens wat milder en ging ik voldaan naar huis. Half uurtje later honger ‘aanval’, slaap ‘aanval’ en wederom zeer depressief en huilen. Ik ben even gaan slapen. Bij ontwaken bleef mijn rusthartslag rond de 85 en ik maar moe en emotioneel.

Ook weer het gevoel niet te kunnen stoppen met sporten. Liefst zou ik 2 x per dag 6 x per week willen gaan om de onrust maar kwijt te raken. Heb mijn gevoel niet gevolgd. Wat ook weer veel energie kost. Twee dagen (zowat bed)rust gehouden totdat de erge onrust wat zakte.

Nu kreeg ik mijzelf weer niet van de bank. Toch gezet om even naar de fitness te gaan; 25 min afwisselend 2 x 10 cardio en 2 x kracht. Hartslag rond de 100 gehouden en niet boven de 120. Heel rustig aan gedaan. Gevoelsbelasting rond de 4. Ik vond het leuk. Prettige sfeer. Blij er toch eventjes uit geweest te zijn. Ik fiets naar huis en: honger, slaap, emotioneel, huilen, extra depressief… Na wat rusten met een vriendin een kopje koffie gedronken en nog steeds huilerig.

Heb jij enig idee hoe ik dit kan plaatsen? En hoe mee om te gaan?
Wat ik denk dat sport mij ook goede dingen kan brengen.

Antwoord

Bijzonder vervelend, dat voorop.

Denken hierover kan denk ik twee richtingen opgaan (die elkaar niet uitsluiten, overigens).

Je zou ten eerste kunnen denken in de richting van een verklaring in het fysieke domein. Bijvoorbeeld hoe sporten ingrijpt in het metabolisme. Het rust-metabolisme zorgt voor een groot deel dat de dagelijkse calorieën verbrand gaan worden. Sporten en andere lichamelijke activiteiten zorgen voor tien tot dertig procent van de verbranding, en het verteren van voedsel is goed voor 10 procent van het metabolisme. Het kan zijn dat je metabolisme meer dan gemiddeld ‘versnelt’ bij sporten, het kan zijn dat je een gevoelige suikerhuishouding hebt en daardoor heftig wordt getroffen door post-sport hypoglykemie en dat je daar weer heftig op reageert (mensen met suikerziekte beschrijven ook symptomen die jij beschrijft).

De tweede is meer psychodynamisch. Sporten kun je zien als een manier van jezelf in staat stellen om iets te bereiken, om te genieten van een echte prestatie die je hebt geleverd, van doorzettingsvermogen ten toon spreiden om niet toe te geven aan gevoelens van somberheid. Het kan zijn dat negatieve krachten in jezelf, de krachten die zijn verbonden aan een onderliggend negatief zelfbeeld en ‘het niet waard zijn’, zich manifesteren in respons op dat deel van jezelf dat strijdt en het er niet bij wil laten zitten. Dus zeg maar het psychodynamische concept van ‘conflict’ dat zich bij jou manifesteert in respons om weerbaar en vrij willen zijn.

Dan de tips.

Ik kan me voorstellen dat je een keertje overlegt met de huisarts om nuchter glucose te laten prikken. Baat het niet dan schaadt het niet.

Verder kan ik me voorstellen dat je rekening houdt met de post-sport reacties in de zin van: kun je calorie-intake en/of vocht-intake voor en/of na sporten variëren om te kijken of er mogelijk gunstige effecten zijn? Kan variatie in het tijdstip van sporten iets bijdragen (’s avonds bijvoorbeeld? Verder over het soort sporten: heb je bij (fysiek zware) yoga dezelfde reacties als bv bij spinning?

Iets anders misschien is om te kijken naar welke betekenis het sporten voor je heeft. Welke gevoelens en gedachten heb je voor, tijdens en na sporten? Is er een bepaalde betekenis uit te destilleren die psychodynamisch geduid kan worden of waar je iets mee kunt?

Dit is wat ik kan bedenken…

Naast je complimenteren met het harde en moedige werk dat je doet!

Greetz Jim

Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 38
Beantwoord door: Jim van Os op 12 augustus 2019

Gerelateerd

Meer over

Overig

Lees ook