Mijn moeder is psychosegevoelig en door een recente traumatische ervaring is haar psychose weer getriggerd. Ze is onder behandeling, maar op dit moment alleen met medicatie. Het gaat op zich redelijk goed; wel is ze erg druk/hyperactief, maar ze doet de dagelijkse dingen. Wel heeft ze wanen; ze denkt dat ze geen geld meer zal hebben, dat ze bespioneerd wordt.
Volgende week heeft ze weer een afspraak met de psychiater. Hij zegt dat haar enige alternatieve keuze opname is, maar dat wil mijn moeder absoluut niet. Valt er te leven met dit soort wanen? Of zijn deze wanen gevaarlijk? Deze situatie duurt nu al een paar maanden. Ik heb aan de huisarts al een doorverwijzing gevraagd naar een instantie die ambulante zorg biedt, maar de wachttijden zijn lang. Ik heb zelf ook niet de bandbreedte om volledige mantelzorg te bieden (ik heb een dochtertje).
Antwoord
Wijs de psychiater op de WRAP en op de crisiskaart. Dan kan je moeder zelf leren hoe ze gevaar kan afwenden via deze tools, hoe ze een crisis voor kan zijn, wat er thuis nodig is om een fijne dag te hebben, wat ze kan doen als ze wanen ervaart. (Zoals: ze aan jou mogen vertellen als je dat oké vindt, waarbij je afspreekt dat je luistert en er vervolgens niets mee hoeft te doen.)
En ook: wat heeft je vader nodig, en wat kan hij doen in zo'n situatie?
Een opname is geen oplossing inderdaad, dan verplaats je de angst en er komt trauma bij. Het is een zwaktebod. Die ambulante zorg zou ik wel op inzetten. Dat komt vanuit GGZ. Een andere route is sociaal domein, via het wijkteam om zorg vragen. De gemeente heeft clientondersteuners die ook steun kunnen bieden. Verder is er voor jou en je vader Ypsilon waar jullie steun kunnen krijgen.
De verwarring en spanning komt ergens vandaan. en het houdt je moeder bezig. Dus ook bezigheden creëren zoals vrijwilligerswerk, in de tuin werken, structuur, sporten, moedig je moeder aan om dat op te pakken ook al is dat spannend en lastig. Zoek lotgenoten, die samen dingen ondernemen, waarbij er onderling respect is voor de kwetsbaarheid. Kortom: er zit niks anders op dan thuis een eigen opnameplek vorm te geven. En gebruik de kracht van het netwerk. Wat vinden anderen fijn om te doen om je moeder op sleeptouw te nemen? Als er buurvrouw is die van bloemschikken houdt? Of graag taarten bakt? Zorg dat ze jouw zorgende rol wat over kunnen nemen. Zijn er ooms en tantes die wat kunnen doen? Heb je broers of zussen die kunnen inspringen?
Die laatste zin is treffend en houd dat vast, je dochtertje en je gezin heeft vooral jouw bandbreedte nodig! En wat heb je zelf nodig om dat te kunnen bieden? Wie zorgt er ook voor jou?
Veel sterkte ermee en ga geen vele ballen in de lucht houden. Wat op de grond valt, kan best even blijven liggen.
Jeroen
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 41
Beantwoord door: Jeroen Zwaal op 11 maart 2020
