Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht. Hij werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.
Ik ervaar (mijn) psychose als een spirituele manier om schuld te verwerken. Ik voel een sterke drang aan die spirituele opdracht gehoor te geven. Ik word dan echter als psychotisch gezien en ik word opgenomen (opgesloten) en moet verplicht medicatie nemen. Ik kan dan mijn spirituele opdracht niet goed uitvoeren.
Waarom mag ik niet gewoon psychotisch worden zodat ik mij spirituele opdracht kan uitvoeren?
Goede vraag!
Het gaat er bij deze vraag vaak niet zozeer om of iemand wel of niet als psychotisch kan worden beschouwd, maar meer of er wel of niet een sociaal conflict ontstaat in het kader van (bijvoorbeeld) spirituele opdrachten cq spirituele ervaringen.
Als iemand bijvoorbeeld in het kader van een spirituele opdracht het verkeer gaat regelen of de burgemeester gaat lastig vallen of op een andere manier de openbare orde dreigt te verstoren, dan eindigt die persoon meestal in het psychiatrisch ziekenhuis.
Zo is onze samenleving georganiseerd.
De kunst is dus om zodanig bezig te zijn met de spirituele opdrachten cq ervaringen dat er geen sociale conflicten ontstaan in de openbare die maken dat mensen in het psychiatrische ziekenhuis worden opgenomen.
Hoe zit dat bij jou? Is de openbare orde er bij betrokken op de een of andere manier? Heeft je familie alarm geslagen? Of is er iets anders gebeurd? Om dat soort dingen gaat het vaak als het maar lijkt dat mensen je niet met rust willen laten.
Groet Jim
