Het is voor mij moeilijk te bepalen of ik nu wel of niet in een psychose zit (heb er inmiddels twee achter de rug die heel duidelijk waren). Maar nu zit ik sinds lange tijd in een situatie die voor mij heel duidelijk en waar is, maar waarvan mijn partner zegt dat dit niet kan.
De afgelopen twee weken ben ik in een situatie verzeild geraakt die zo extreem was, maar zo waar voor mij. Ik ben er helemaal moe en gebroken van, maar durf niemand te vertellen wat ik heb meegemaakt (ze zullen me niet geloven).
Ik kom er niet meer uit. De huisarts wil mij doorsturen naar de ggz.
Antwoord
Dag R.,
Dank je wel voor je bericht. Op de eerste plaats: wat vervelend om te horen dat je zoiets naars hebt beleefd dat je het met niemand durft te delen. Dat lijkt me heel eenzaam en misschien ook wel beangstigend. Als ik het goed begrijp heb je het wel tegen je huisarts verteld en wil die je naar ‘de ggz’ sturen. Ik ga ervan uit dat je daar dus ook al een tijd niet meer geweest bent.
Ik weet niet precies wat je hebt meegemaakt; dat maakt het ook lastig om daar iets van te vinden. Dus als ik nadenk hoe ik je vraag het best kan beantwoorden kom ik in eerste instantie uit bij de gedachte: hoe vind je iemand die je je verhaal toevertrouwt? Misschien durf je dat niet bij een ggz-medewerker omdat je daar eerder nare ervaringen mee gehad hebt. Misschien twijfel je omdat je bang bent wat iemand van je denkt als je vertelt wat je beleefd hebt. En misschien heb je nog wel een andere reden.
Als het lang geleden is dat je een psychose hebt gehad, bijvoorbeeld meer dan 15 jaar geleden, dan denk ik dat het goed is om te weten dat er ook dingen veranderd zijn binnen de ggz. Tegenwoordig wordt er binnen de ggz veel meer gesproken over psychosen. Er wordt minder snel gezegd ‘dat kan niet’. Dat helpt ook niet.
Het kan wel helpend zijn als een hulpverlener tegen je zegt: “Ik weet het ook niet, zullen we samen eens kijken hoe we erachter kunnen komen? Wat zóu er allemaal gebeurd kunnen zijn? En van al die dingen die we kunnen bedenken, wat vinden we nou waarschijnlijk? Kunnen we misschien iets doen om meer helderheid te krijgen? Hoe zouden we dat dan kunnen doen?….”
Dat zijn denk ik vragen die wel bij je twijfel kunnen aansluiten. En als je niet weet of je hulpverlener dat zou willen doen, leg het hem dan zo voor. En zeg bijvoorbeeld dat het niet helpt als hij bij voorbaat al zegt dat iets niet kan. Want dan ben je eigenlijk als patiënt en hulpverlener meteen uitgepraat. En het helpt niet.
Ik hoop dat ik je zo toch een beetje een antwoord heb gegeven.
Veel sterkte en alle goeds,
Thijs van Oeffelt
Beantwoord door: Psychosenet Expert op 18 september 2025
